Veertien jaar was ik en volslagen debiel, tenminste als ik op school was.
Ik zat op de LTS in Rotterdam Noord, nadat ik van het Grafisch lyceum was getrapt omdat ik de muziek leraar met een stoeltje was aangevlogen.
Waar ik tot op de dag van vandaag behoorlijk spijt van heb.
Want die man kon me daar boeiend vertellen over de muziek geschiedenis.
Maar toen hij mij de waarheid vertelde, namelijk dat ik een onwel willende lul was, vloog ik hem aan.
Het spijt mij nog steeds.
School was voor mij een ramp, mijn moeder was al blij als ik er zonder schelden naar toe ging, dus mij vertellen waar het nuttig voor was kwam ze niet eens toe.
Mijn vader gromde alleen als hij hoorde dat ik mijn best niet deed.
Dus bleef ik mijn tijd uitzitten op die vervelende houten stoeltjes, en dat zitten daar zat eigenlijk het grote probleem, bij dat zitten.
Op mijn achtste was ik aan mijn ruggengraat geopereerd,   waardoor ik eigenlijk nooit lang lekker op een stoel zit.
En mij toen zeker absoluut niet kon concentreren.
Had ik dat allemaal toen maar beseft, dan had ik waarschijnlijk in mijn aangepaste troontje alle diploma’s gehaald.
Maar nee ik ging vervelende dingen doen en de boel verstieren.
En zeker op de LTS waar ik voor timmerman studeerde, en weet je wat de reden voor die belabberde keuze was, nou mijn vader was timmerman, dus dacht ik dat het voor mij ook de beste keuze zou zijn.
Echt meer zat er niet achter, ik moest wat.
Twee keer per week moest ik naar het RIAGGGGG om over mijn agressieve gedrag te brallen en verder tekende ik mij het leven door, en deed ik heftig aan sport.
Het mocht niet baten, ik was geboren om als loser ten onder te gaan, arme ik.
Aangezien ik zo graag tekende zou je toch denken dat ik tijdens de tekenles los kon gaan, dat deed ik ook, maar niet op papier.
Bij alle andere lessen lieten de leraren mij al tekenen, omdat ik dan rustig was, ze waren waarschijnlijk bang dat ik aan een longontsteking zou overlijden als ze mij steeds op de gang in de tocht zouden zetten.
Ze zeiden er wel bij dat ze mijn toekomst somber inzagen, och dacht ik het zal allemaal wel.
En dat denk ik nog iedere dag voor het slapen gaan.
Maar goed de tekenleraar was overspannen verdwenen, en zijn vervangster was veel leuker om tegenover te zitten.
Ze was mager lang, en haar witte huid stak sterk af tegenover haar altijd zwarte kledij.
Ze sprak een beetje bekakt op een monotone verveelde manier.
Dat vond ik erg opwindend, waardoor ik haar graag  liet praten door haar allerlei onzinnige vragen te stellen.
Zoals waar komt u vandaan, ze kwam uit, “Gaat je niks aan”, waar ligt dat juf zei ik dan denkend dat ik Andre van Duin was, ze negeerde mij dan volkomen.
Ze zat me soms aan te staren, met een blik alsof ze er over nadacht hoe ik er zou uit zien vierdegraat verbrand, heel griezelig.
Achterin zaten de stoere jongens stiekem te blowen, en luisterde ze naar Yellowman zonder iets op papier te zetten.
Niet dat dit mocht van de juf, maar ze liet het toe, waarschijnlijk denkende dat de jongens dan in ieder geval aan longkanker zouden sterven, zo heeft het citaat van Cruijff, “elk nadeel heeft zijn voordeel”, in dit geval een sterke klank.
Vaak zat ik in het Spaans met de Arubaanse David over de juf te praten, en wat je allemaal met haar zou kunnen doen als ze wel gek op ons was geweest.
David moest hier altijd heel hard om lachen, zodat hij op de gang belande.
Het was erg warm toen ik de klas rond keek, waar niet veel gebeurde wat het beschrijven waard was, ik dacht er moet maar wat leven in de brouwerij komen en trok stiekem mijn trainingsbroek en onderbroek naar mijn enkels, ging staan stak mijn vinger in de lucht, en wachtte op de juf die opkeek.
En dat deed ze, ze werd eindelijk rood, haar bleke gelaat was eindelijk rood, haar blauwe ogen stonden nu op afgrijzen,Ze begon te schreeuwen dat ik een zielige achterlijke mongool was, zou een mongool zo iets idioots doen om de klas wat op te vrolijken?
Ik schat mongolen toch wat hoger in.
Waarmee ik doel opdat zij met een beperkte manier van denken vaak heel veel kunnen en ook doen, daar kon ik niet over mee spreken, en daar wil ik nu niet mee gaan zeggen dat ik de mongolen nu wel heb ingehaald, maar ik probeer het tenminste.
Iedereen in de klas was aan het klappen en aan het lachen, dan wel om de grap of de zielige vertoning.
De juf was werkelijk hysterisch, dit had ze  zo nog nooit gezien, en zou ze nooit meer zien, of had ze dit al eens gezien en kwamen er gevoelige herinneringen op, verklaarde dit haar bleke gelaat?
Ze kwam op mij aflopen, op mij die daar stompzinnig stond te giechelen, het besef dat dit wel heel dom was begon op mij in te werken.
Dit zou een staartje krijgen.
Ze stond vlak voor mij, beet van drift op haar tanden en siste dat ik onmiddellijk naar de directeur moest gaan.
Ik trok snel mijn broek omhoog en werd even hysterisch als de tekenjuf, en mijn volgende daad was een feit, ik trapte het schoolbord aan gruzelementen.
De juf begon nog harder te schreeuwen, en maakte mij uit voor alles wat heet erg rot was om te zijn.
De Engelse leraar kwam op de herrie af, en vroeg niet eens wat er was, de stinkende reus tilde mij op en bracht me naar onze verschrompelde Directeur.
Ik trapte alleen om me heen als een volsagen losgeslagen idioot.
Toen de directeur mijn ouders belde na geïnformeerd te zijn door de juf, werd ik pas rustig.
Dat was de laatste dag op weg richting hamer en spijkers.
Mijn ouders waren heel erg boos, vooral van schaamte waarschijnlijk……