Het telefoontje bezorgde me een hartverzakking.
De Open Atelierroute Charlois 2006 bevindt zich in de evaluatiefase, waardoor we weer tijd hebben voor andere projecten, zoals a Sleeping Beauty bij de Rosestraat / Stieltjesplein. Nu de herfst invalt wordt het zaak dit project binnen niet al te lange tijd af te ronden. Dat wil zeggen, voor zover mogelijk, aangezien een nog behoorlijk deel van de panden in gebruik of bewoond is.
Onteigeningen vlotten niet, de kraker staat in zijn recht en verder spookt er nog het een en ander illegaal rond, met wie wij niet in conflict willen komen.
Het project vordert, concepten beginnen echt vorm te krijgen en er ontstaan aaneenschakelingen die zeer verrassend zijn. Dat het project traag verloopt kan ik niet ontkennen, maar noch onze druk, noch het weer hebben daar kennelijk enige vat op, zo is het nu eenmaal. En eigenlijk vind ik het prachtig. Het werk eist haar eigen tempo en groei op, zo gaat dat dus. Voor een controlefreak als ik niet eenvoudig te accepteren.
En dan gaat vanmiddag ineens de telefoon: "Ja, met Koos, van Van der Zee. Ik denk dat je effe mot komme, er is een steiger omgegaan en het ziet er niet zo best uit." Mijn stem stokt, ik voel mijn kniëen week worden. het enige wat er door mijn hoofd schiet is: "Liggen er mensen onder die steiger?"
"Nee hoor, maar wel vier auto's." Ik pak mijn spullen en binnen tien minuten ben ik ter plaatse. Politie is er al en de eigenaren van de auto's, onder wie Koos. De aanblik bij het de straat inrijden is schokkend, de steiger ligt languit over vier auto's geparkeerd. "Ja, ik zag hem wegrijden en toen ging ie ineens om..." "Bent u de eigenaar ?" is het enige dat de politie vraagt. "Nou, dan heeft u een probleem". Dat probleem blijkt zeer relatief, na tien minuten is de hele schadeafwikkeling geregeld, een kwestie van goed verzekerd zijn, wanneer je werk op lokatie maakt. En bij nader beschouwing blijkt er één auto flink in de prak te zijn, maar die is al vijftien jaar oud. Verder zitten er een paar krassen en een deukje in een dak van de drie andere.
De agenten zijn super relaxed er wordt flink gelachen tijdens het gegevens uitwisselen. Ik ken iedereen als oude buren. Koos maakt koffie en de politie trommelt zes brandweerlieden op om de steiger te verplaatsen, zodat de auto's wegkunnen. Ik demonteer hem en om vier uur ben ik thuis, alsof er niets gebeurd is. Wat ben ik blij dat er niemand onder die steiger terecht gekomen is. De oorzaak? Waarschijnlijk is er aan de remmen en de stutten van de steiger gerommeld.
Groet ivo
