j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Van de week attendeerde een collega me op een artikel welk gepubliceerd was in een huis aan huis blad. Het artikel had als onderwerp mishandeling van oudere mensen. Het was een kort artikel met feiten en getallen over mishandeling van voornamelijk dementerende ouderen die vastgebonden gevonden waren. Ouderen, die door hun kinderen lichamelijk dan wel geestelijk mishandeld worden. Het blijkt hoe langer hoe meer voor te komen en hoewel men vermoedt dat slechts een handje vol ouderen aangifte van de mishandeling doen is er in Den Haag inmiddels een soort blijf van mijn lijf huis voor ouderen opgericht. De feiten en cijfers in het bewuste artikel zijn slechts een topje van de ijsberg omdat de meeste ouderen geen aangifte doen. Waar doet me dit aan denken, aan vrouwenmishandeling aan kindermishandeling kortom aan huiselijk geweld. Waar hebben we het dan over? Over een nieuw fenomeen? Ik denk het niet, tenminste niet dat het een nieuw fenomeen is, wel een nieuw taboe dat aan de kaak gesteld wordt. Het heeft denk ik te maken met macht en onmacht en uiteraard ook met de macht van de sterkste. En of het nu fysieke of geestelijke mishandeling betreft maakt in wezen niet uit, de pijn, het verdriet en de verbijstering is er niet minder om. Als redelijk normaal denkend mens vraag ik me af wie doet nu zoiets en waarom, maar meer nog hoe heeft het zover kunnen komen?
Een antwoord op deze vragen heb ik niet, in mijn directe omgeving heb ik gelukkig niet met deze problematiek van doen. Mijn ouders leven nog zijn redelijk gezond en nog goed bij hun verstand. Ze kunnen nog goed voor zichzelf zorgen en zijn niet afhankelijk van de zorg van hun kinderen. Maar buiten dat kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen dat ik mijn ouders zou mishandelen, niet omdat ik zo’n lieverdje ben integendeel bij tijd en wijle kan ik scherp uit de hoek komen, in voorkomende gevallen kan ik ijselijk zwijgen en als blikken konden doden had ik wellicht al een aantal mensen gedood. Toch zou ik denk ik niet tot mishandeling over kunnen gaan omdat dat gewoonweg niet in mijn aard ligt. En dus kan ik me ook niet voorstellen dat iemand anders dat wel zou doen. En dat is natuurlijk vreselijk naïef gedacht van mij immers het gebeurt, en het gebeurt zo vaak en zoveel dat er opvang voor de slachtoffers geregeld wordt. Zo hebben we de gewone blijf van mijn lijf huizen, de kinderbescherming en dan nu ook opvanghuizen voor mishandelde ouderen. En dus kan ik er niet meer omheen kan ik er niet langer mijn ogen voor sluiten en niet net doen alsof er niets aan de hand is. En zo zoek ik naar een verklaring voor dit fenomeen hoe komt een kind zover dat hij of zij zijn ouders mishandeld. Ik kan me daar wel een voorstelling van maken, je vader of moeder dementeert, je ziet de aftakeling welke steeds verder gaat, en jij moet voor die ouder zorgen terwijl je daarnaast ook nog zelf een gezin hebt, een drukke baan of wat verder dan ook. Je raakt overwerkt, kunt de onmacht die je voelt omdat het met je vader of moeder zo slecht gaat niet handelen en dus reageer je overspannen en……. Nou ja vul zelf maar verder in. Een mogelijke verklaring, maar niet bedoeld als goedprater. Of je ouders hebben jou als kind vroeger mishandeld of misbruikt en nu zie je je kans waar…..!!!!??? Eveneens een mogelijke verklaring maar eveneens niet goed te praten.
Ook dit is een probleem van onze moderne samenleving, een probleem dat wellicht eeuwen oud is maar indertijd misschien minder vaak voorkwam, waarin elk geval toen meer nog dan nu over gezwegen werd. Immers als je afhankelijk bent van de zorg van een ander ookal is dat jou belager dan zwijg je meestal wijselijk, je bent immers voor je overleving afhankelijk van die ander. En daar zit volgens mij ook de crux in die afhankelijkheid, want hoe mondig de moderne mens ook is er zullen altijd mensen zijn en blijven die voor hun natje en droogje, hun verzorging en dus overleving afhankelijk van anderen blijven. En zo zullen er ook altijd mensen blijven die daar dan weer misbruik van maken en de van hun zorg afhankelijke mensen mishandelen.
Dit voorspelt voor de toekomst weinig hoop, onze regering kan dan wel met een nieuwe wet komen, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, waarin de mantelzorg een grote rol toegeschoven krijgt. Het klink allemaal erg mooi, maar de neven effecten ervan zijn minder fraai, immers er zal meer nog dan nu een beroep gedaan worden op de omgeving om belangeloos hulp te bieden aan de hulpbehoevende medemensen onder ons. Nu zal dat in veel gevallen wel goed gaan en zijn er ook zonder die wet al veel mensen die al reeds lang belangeloos voor hun medemensen zorgen. Voor wie dat de normaalste zaak van de wereld is. Maar toch in mijn ogen is een geval van mishandeling er al een te veel.
Carmen | 22 oktober 2006Niet echt een vrolijk artikel, maar wel waar... ja de maatschappij draait lekker door... Hier voor jou toch een reactie. Anders is het zo leeg... :) voor mij geldt ook, elke mishandeling in welke vorm dan ook is er 1 teveel!!! |
myrrhe | 25 oktober 2006even een reaktie fijn dat er eens in deze richting gesproken wordt er zijn veel van dit soort schreinende verhalen Het is voor de gene die niet in een situatie van dementerend gezinslid moeilijk te snappen |
Agnes | 26 oktober 2006Hallo Myrrhe, |
Ronald | 29 oktober 2006http://www.kenniscentrum-ouderen.nl/smartsite.htm?id=52801Triest en onderschat probleem. Op bijgevoegde site staan eventueel hulpverlenende instanties per regio: |