j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
,,Ik ken wel raaie wie ût gedaan heb! Vast weer zo’n allochtoon!”
De vrouw voor me in de rij bij de supermarkt tierde honderduit over ‘al die buitenlanders’. De multiculturele samenleving was volgens deze vrouw-op-leeftijd één grote flop. ,,We hebben alleen maar ellende van die gasten.” Het gezicht dat ze bij haar betoog trok, had nog het meest weg van een Chinese rimpelhond. Een moment later was ze aan de beurt om haar winkelmandje leeg te kieperen boven de lopende band van de kassa: één zak croissantjes, een halve kilo shoarmavlees, zes pitabroodjes, twee bakjes Griekse olijven, een flesje Zuid-Afrikaanse wijn, een stuk fetakaas, twee zelfbak-pizza’s quattro stagioni en een Turks brood….
Ik moest een schaterlach onderdrukken toen ik haar vervolgens, nog altijd luidkeels klagend, met haar tas vol uitheemse boodschappen door de schuifdeuren naar buiten zag kuieren.
De onbedoelde ‘oneman-show’ van de zure vrouw in de supermarkt mag mijn lachspieren op dat moment hebben gekieteld, voor mij was deze vrouw echter wel de personificatie van een probleem dat allesbehalve hilarisch is. En dat probleem is dat een recordaantal autochtone Rotterdammers momenteel de multiculturele samenleving door een zwarte bril bekijkt. Zij hebben totaal geen oog voor de verrijkingen die de vele culturen naar onze stad hebben meegebracht, maar zijn alleen maar gefocust op negatieve zaken. Ze zien niet de mooie kanten van de multiculturele maatschappij, maar laten zich leiden door excessen en leggen die onder een vergrootglas. Marokkaanse jongeren? Allemaal plunderende straatschoffies! Antilliaanse mannen? Stuk voor stuk drugsgebruikende groepsverkrachters! Een Turk die in een nieuwe auto rijdt? Vast en zeker een maffioos! En een bebaarde man die in een jalaba over straat schuifelt? Ongetwijfeld een moslimfundamentalist!
Het is verbazingwekkend hoe snel een aantal aangrijpende gebeurtenissen, beginnend met de aanslagen van 1 september, een diepe kloof heeft geslagen tussen autochtone en allochtone Rotterdammers. En dan met name de autochtone en de islamitische stadsgenoten. Onze mooie stad is in luttele jaren verdeeld. De media hebben hierin zeker een rol gespeeld. De massale publicitaire aandacht voor wat er allemaal mis ging en gaat in de maatschappij heeft zonder twijfel een polariserend effect gehad. Maar ik ben er ook van overtuigd, dat de politieke partij Leefbaar Rotterdam olie op het vuur heeft gegooid. De pittige uitspraken en de vijandige toon waarmee de Leefbaren de beruchte minaretten-discussie en hoofddoekjes-discussie hebben gezocht, heeft het ‘wij-zij gevoel’ in de Maasstad naar een ongekend dieptepunt geloodst. Dat werd pijnlijk duidelijk tijdens de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen, die slechts draaide om twee hoofdrolspelers: Leefbaar Rotterdam en de PvdA.
Maar hoe moet het nu verder met onze mooie stad? Hoe zal de toekomst van de stad eruit zien? Is de diepe kloof in onze samenleving nog overbrugbaar? Is het proces van polarisatie omkeerbaar? En hoe?
Om antwoorden te krijgen op deze vragen, heb ik laatst de bekende Nederlandse futuroloog Paul Ostendorf eens opgebeld.
,,Wat gaat het worden, Paul? Hoe staat Rotterdam er voor over een jaar of tien?”
….
Paul wist het ook niet. De stad is momenteel te veel in beweging om een prognose te kunnen stellen.
Maar als geboren optimist blijf ik positief over de toekomst van onze stad. ‘Een mens lijdt dikwijl het meest door het lijden dat hij vreest’, prijkte jarenlang op een delftsblauw tegeltje bij mijn oma op de wc. Ik denk dat deze spreuk ook van toepassing is op het multiculti-‘probleem’. De diepe kloof tussen de autochtone en allochtone Rotterdammers is in werkelijkheid veel kleiner dan veel mensen denken. Wat onze stad nodig heeft zijn roze brillen. 680.000 roze brillen; voor iedere Rotterdammer één!
Optimisme is het sleutelwoord om de kloof dicht te metselen. We moeten eens met z’n allen kijken naar de talloze dingen die góéd gaan in onze multiculti-maatschappij. Naar dansclub Now&Wow bijvoorbeeld, waar elke week weer 150 verschillende culturen met elkaar dansen én sjansen. Naar het Dunya Festival, waar alle kleuren van de wereld elk jaar samen een feestje bouwen. Of naar alle Opzoomer-straatjes in de stad, waar alle denkbare nationaliteiten gezellig met hun poffertje boven de buurtbarbecue hangen. Als we op micro-niveau normaal met elkaar kunnen omgaan, moet het op macro-niveau toch ook makkelijk kunnen.
‘De tijd heelt alle wonden’, schreeuwde een ander delftsblauw tegeltje bij mijn opoe thuis aan de wand. Ik heb, om in multiculti-jargon te spreken, een donkerbruin vermoeden, dat ook deze spreuk op onze samenleving van toepassing is. Zure autochtonen, zoals de vrouw van de supermarkt, hebben gewoon even de tijd nodig om in te zien dat de boerenkoolsamenleving van de jaren ’50 definitief voorbij is. En dat de multiculturele samenleving ook hele mooie dingen heeft voortgebracht. Zich van de maatschappij afgezonderde allochtonen op hun beurt hebben de tijd nodig om in te zien dat de term ‘samenleving’ betekent dat we sámen moeten leven.
Om die mentaliteitsverandering te versnellen, schrappen we wat mij betreft vandaag nog het begrip ‘allochtoon’ uit het woordenboek. Want die term is natuurlijk hopeloos achterhaald; bijna de helft van de zogenoemde allochtonen is in Nederland geboren en opgegroeid. Zij zullen zich immers nooit trotse Rotterdammers voelen, als ze altijd en overal ‘allochtoon’ worden genoemd. Rotterdam is een wereldstad, in al haar poriën. Ik weet zeker dat zelfs de zuurste zuurpruim, vroeg of laat, trots zal zijn op onze multiculturele samenleving.
Zo, en dan mag het nu roze brillen gaan regenen….
M | 16 oktober 2006Ben eigenlijk wel heel benieuwd wat er op de tegeltjes aan de wand van de andere 161 nationaliteiten opoes staat. Leuk idee voor een boekje int kader van de multiculturele samensmelting en dan stoppen we die als eerste in de bus bij de zure autochtonen! |
voila | 17 oktober 2006
|
Karim Khaoiri | 18 oktober 2006Doe mij ook maar een roze zonnebril. Geweldige essay weer. |
Peter | 18 oktober 2006meer dan 2 jaar geleden bedachten 2e jaars-studenten van de Willem de Koningakademie in opdracht van Vestia het hiernaast zichtbare beeld om Zuidwijk een wat aantrekkelijker imago te geven. Als je ziet wat er daar allemaal gebeurt, lijkt dat te gaan lukken. |
joel ferdinandus | 18 oktober 2006vorige week is de eerste paal geslagen van Le Medi, daar werden oranje brilletjes uitgedeeld. Dan gaat de zon vanzelf schijnen, zelfs voor de zuurste zuurpruim. Check RNN7/allesoverwonen (17oktober) voor details maar ook op deze site binnenkort een verslag geloof ik. |