j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Besneden wethouders & grijze longen
Over de (Rotterdamse) toekomst praten is altijd riskant. Voor je het weet ben je een zeveraar of utopist, of nog erger: een amateur Nostradamus. Terugblikken is makkelijker. En vanuit het verleden – in opwekkende bewoordingen – te extrapoleren. Wel, achteruitkijkend was het opvallend dat de politiek van deze kolossale seculiere haven- en arbeidersstad met zijn 126 nationaliteiten vier jaar lang werd gedomineerd door de hoofddoek en de hoogte v/e minaret. Dat mag. Maar dan moet ook toegegeven worden dat de Rotterdamse politiek een kloon was geworden van de politiek van Teheran en Mogadishu. Want alleen in Teheran en Mogadishu wauwelen bestuurders tot in het holst van de heilige nacht over jurken en moskeeën. Met dien verstande dat in Mogadishu elke bestuurder een muzelman is en in het Rotterdamse college niet één. Kijk, dat is kras. En bovendien ongunstig voor de toekomstige leefbaarheid. Dat bleek ook: de leefbaren maakten van de stad veel, behalve iets leefbaars. Daarom: kijkend naar de toekomst zou per decreet het standpunt moeten worden vastgelegd dat louter belijdende moslimwethouders & -woordvoerders over Islamzaken mogen praten en beslissen. Dat is puurder en geloofwaardiger. Loslippige niet-moslim politici moeten niet meer worden weggestuurd (Marco Pastors), maar dienen geamendeerd op straffe van een rituele besnijdenis. Wie zo nodig over muzelmannen wenst te praten, zal eerst onder het mes moeten. Niet lullen, maar poetsen. Bovendien weet je dan als politicus pas écht hoe het voelt om moslim te zijn. Dat geeft niet alleen recht van spreken, dat geeft ook draagvlak en goodwill. Integratie is per slot tweerichtingsverkeer, beetje geven, beetje nemen.
Behalve besneden politici is mijn grootste droom dat rond 2020 álle Rotterdammers een schotelantenne aan hun balkongevel hebben hangen. Ik ben ervan overtuigd dat dat ding de wereldvrede bespoedigt. Helaas is de reactie van de (lokale) overheid en de journalistiek hierop nog altijd: schotelantennes zijn slecht voor de integratie, dus verbieden die handel. Dom, dom, dom.
Want wat is een schotelantenne? Een schotelantenne is ten diepste een manifestatie van een veranderd buurtgevoel. De vroegere identificaties met de eigen wijk, met de eigen straat, met de eigen buren zijn langzaam grensoverschrijdend aan het verschuiven. Dus waarom zouden wij ons in een soort achterhaalde want kunstmatige nostalgie willen wentelen? Satellietschotels zijn de raamspiegeltjes van vroeger, zij het dat het bereik iets groter is. Wie meegaat met zijn tijd, schaffe zo’n satelliet aan.
Los daarvan is een van de gevaren voor de multiculturele stad (want dat ís Rotterdam, tenzij je je ogen in je aars hebt zitten) het etnocentrische (lees: xenofobische) monster dat vervaarlijk vaak zijn kop opstak. Vreemd maakt onbemind, een oude wet. Het ultieme tegengif heet: schotelantenne. De aanschaf ervan is een progressief teken van hernieuwde loyaliteit. Wie afstemt op RTV Montenegro, Abu Dhabi TV, LoveWorld, Al Arabia of Hope TV verbreedt op glorieuze wijze zijn horizon. De luikjes gaan open, de oogkleppen tuimelen naar benee. En ja, de emancipatie snelt zijn tijd en ruimte vooruit; een emancipatie die we moeten prikkelen en uitdagen in plaats van de nek omdraaien.
Begrijp me niet verkeerd, integratie is goed. Maar wel met mate. Er is immers een punt waarop integratie fataal is voor de algemene volksgezondheid. Onlangs werd gewag gemaakt van een wetenschappelijke publicatie die concludeerde dat een toenemend aantal allochtonen kanker krijgt doordat ze steeds meer de westerse leef- en consumptiestijlen overnemen. Integratie is aldus kankerverwekkend, leg dat de Verdonks van deze wereld maar eens uit.
Tot slot, is mijn allergrootst droom dat Rotterdam groener wordt in plaats van (wat nu dreigt te gebeuren) grijzer. En daar bedoel ik niet mee meer pubers en minder bejaarden.
Maar al te vaak worden migranten en toeristen wijs gemaakt dat ‘Pays-Bas’ het Mekka is van ronkende molens, glooiende landschappen, verstilde wateren. Helaas, ook de Rotterdamse polder kent zijn fata morgana’s. Wie tegenwoordig de Randstad onder de loep neemt, ziet al gauw hoe elk stukje natuurlandschap planmatig wordt geteisterd door viaducten, hoogspanningsleidingen, asfaltwegen, zelfmoordstatistiekenbevorderende VINEX-woonwijken en spiegelende bakbeesten genaamd Berenschot en Coopers & Lybrand Advies. Beton dus, keihard beton. Ongereptheid is een dood woord en het Groene Hart heet straks de Grijze Long. Wat ooit een Van Goghiaans maïsveld was, is nu een batterij blinkend glas en ijzer. Deze door het economisch systeem ingegeven transformatie legt een vernietigende hypotheek op het leven van komende generaties. Ze zullen welvarender zijn dan ons, hopelijk wel, maar tegelijk ont-aarder dan ooit.
Overigens houdt deze transformatie (die ik ‘betonisering’ noem) gelijke tred met een ommekeer die dit land sociaal-psychologisch doormaakt. Het zachte, ruisende, flexibele groen van riet en treurwilgen, maakt plaats voor de onwrikbare agressie van beton en ijzer. Zo ook maatschappelijk debat; alle partijen verschansen zich als onwrikbare robotten in hun loopgraven. Dialoog en flexibiliteit is iets van voorbije tijden.
O kunstenaar, waar zijt gij gebleven? Had Hendrik Marsman nog geleefd, zou zijn beroemd gedicht ‘Herinnering aan Holland’ er alleszins anders uit hebben gezien. Laat me een gokje wagen.
“Denkend aan Holland
Zie ik brede files
Traag door oneindige
Snelwegen gaan “
rijen ondenkbaar
glazen torens
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de reclameborden
verspreid door het land
Laat Rotterdam de eerste stad zijn die zich dit spookbeeld aantrekt en het tij keert. Vóór we voorgoed wegroesten onder de schroothoop.
Mohammed Benzakour
Columnist en schrijver van o.a. Osama’s Grot
Foto: Tessa de Boer
serieuze vraag van een (nog?) niet-moslim | 19 september 2006Besnijden, staat dat als verplicht beschreven in de Koran? of is het "slechts" een cultuurverschijnsel? En waar dient het voor? Alleen hygienisch of zit er nog een andere reden/gedachte achter? |
daisy | 19 september 2006grappig en zo waar! Talent! |
Karim Khaoiri | 19 september 2006Besnijden, ben zelf ook besneden uiteraard zoals zeer vele maar behalve dat ik weet dat het hygienisch is zou ik me god niet weten wat de verdere redenen zijn dat dit gedaan is. Lijkt me fijn om dat eens te weten te komen. |
serieuze vraag van een (nog?) niet-moslim | 21 september 2006Karim, zou jij het ihkv de journalistiek (makkelijk)uit kunnen en willen zoeken en er eventueel een column aan besteden? |
Azijnpisser | 21 september 2006Besnijden is niet hygienisch en dient uitsluitend folkloristische doeleinden. Alleen in geval een te nauwe voorhuid leidt tot moeizaam piemelgebruik is er sprake van een medische indicatie tot besnijdenis. In alle andere gevallen is er sprake van zware verminking. |
Azijnpisser | 22 september 2006http://en.wikipedia.org/wiki/Circumcision |
stephan | 08 oktober 2006wat een geweldig (mini)essay weer van benzakour - Antenne zou het stuk moeten kopieren en in duizenvoud uitdelen op de Coolsingel! |