Het is prachtig nazomerweer. Elke ochtend is het beter dan voorspeld en dat is genieten, met de wetenschap dat het overmorgen herfst is. In deze roes opent Villa Zebra, museum voor kinderen, haar nieuwe tentoonstelling "Helemaal Kapot". Het is feest, in alle opzichten. Veel mensen (de hal is afgeladen vol) onder wie veel kinderen, zoals dat hoort bij Villa Zebra.
Fred straalt, Marieke is net verlost van haar plaatsvervangende openingszenuwen en ondertussen stroomt de tentoonstelling vol enthousiaste bezoekers. Het onderwerp boeit en de uitwerking ook: iets wat (bewust) kapot is heeft een verhaal als kunstwerk en dat is in bijna elk werk zeer duidelijk te zien en te voelen. De kinderen genieten, mijn dochter denkt dat het over pijn gaat. Ik beaam dat, omdat een breuk hoe dan ook pijn doet. Dus zelfs voor een vijf-jarige is duidelijk wat er hier aan de hand is en dat is knap (van de tentoonstellingsmakers). Maar het is wel weer erg veel, de helft had de boodschap zonder twijfel (en subtieler) ook overgebracht. Tja, misschien zijn het de kinderen die zo veel eisen en ben ik het wel die snel overvoerd is.
We fietsen terug naar Charlois, naar huis. Het illegaal zomerterras is ontbonden en de leegte blijft over, nu er niets is op de vroege vrijdagavond.
Ik bel met de twee jongens die als webmaster al dagen aan het zorgen zijn voor de site van de Open Atelierroute 2006. Het is zweten en uiteraard is het niet af. Maar ik stel hen gerust:" Vanaf vandaag kunnen mensen alle informatie over de OAC op deze site vinden en dagelijks komt er meer bij".
Vooral het bij elkaar krijgen van alle gegevens van de 80 deelnemende kunstenaars is een zware dobber. Maar we hebben bijna iedereen geïnterviewd en het wordt een rijk archief.
Zal deze atelierroute de spin-off krijgen die we hopen ? Wordt nu eindelijk duidlijk wat er allemaal borrelt in Charlois ?
Op TV wordt bijna tien minuten aandacht besteed aan een Amsterdams kunstproject met de schilder Martijn de Groot. 400 meter lekker schilderen (uiteraard het leven van Rembrandt) op het museumplein met kansarme jongeren om ze via kunst op een ander spoor te krijgen !? Volgens mij is het vooral zelfpromotie van de kunstenaar (broek vol verf en een flamboyant wit overhemd) en zijn team. Zoiets haalt de landelijke pers en de kinderpsychologe, Harriet Hofstede voorziet het geheel van commentaar:" Hierdoor gaan we onze eigen visie als hulpverlener grondig herzien!"
Kunst heeft geen ander doel dan kunst te zijn. Daarentegen zijn er zeker elementen die overlap hebben met andere sectoren, maar nooit als ander doel dan het beeld zelf.
www.openatelierroutecharlois.nl

groet ivo

Array
(
)