Vrijdag was een dag waarop volledig onduidelijk was in welk seizoen we ons op dit
moment bevinden. De grijze lucht, de ochtendkoude, af en toe zon en een wonderlijk warme avond waren in ieder geval goede ingrediënten voor een even verrassende avond.
In de afgeloepen zes zomerweken is een illegaal zomerterras-traditie geboren, als protest van de bewoners tegen het terrassenverbod in Charlois. De organisatie, al even onbekend en illegaal als het fenomeen zelf, beschikt over een kleurrijke verzameling meubels, een auto voor de aanvoer van illegale drank en een emailbestand, wat kort voor het op vrijdag plaatsvindende evenement ingezet wordt om het terras te vullen.
Zonder eten is drank oninteressant, dus ook daar is alle keren goed voor gezorgd.

Vrijdag, 1 september, was het het laatste illegale zomerterras Charlois van het jaar en het leek of alle ingezette energie hier tot een grande finale leidde. De opkomst was overweldigend, zowel kwantitatief als inhoudelijk. Niet slechts de kleine incrowd, maar zowel buurtbewoners, de huisarts als uit alle gelederen vertegenwoordigde kunstenaars waren aanwezig. Vanaf vijf uur bruiste het terras en is het weer niet gelukt om de mannen van de veiligheid ons te laten bekeuren. Die stunt werd ons niet gegund. Voor het overige was het uitbundig, luidruchtig en zeer feestelijk. Er is genetwerkt, gelobbied en uitgewisseld alsof er geen dag meer te gaan was. Een mogelijke opdracht, nieuwe namen voor de Open Atelierroute Charlois 2006, vijf interviews voor hetzelfde doel en een aantal vrijwillige aanmeldingen voor hulp waren het directe resultaat. De organisatie straalde en wij voelden ons echt gastheer van de culturele wereld in Charlois.

Overigens was het niet de eerste keer, dat we onszelf in een dubbelrol aan de omgeving openbaarden. Enkele weken geleden hadden we in het kader van “ de 100 gesprekken voor het collegeprogramma” de wethouders Karakus en Kaya over de vloer. Zij hebben zich in twee uur tijd laten verwittigen over de hevig culturele energie die hier in Charlois heerst. Met een aantal concrete voorstellen voor de toekomst zijn ze naar (stad) huis gestuurd. We voelden ons gehoord, nu maar hopen dat het meer is dan een politieke handigheid van de heren. En volgende week komt de minister, met weer ander wethoudersvolk en een aantal topambtenaren naar Charlois om een iets groter budget deze richting uit te krijgen dan eerder was afgesproken. Het klinkt zeer hoopvol en het zal zeker belangrijk zijn, maar zonder onze eigen imput vrees ik teveel geld op verkeerde plekken. Ook om deze reden hebben we een debat in het leven geroepen over “de kracht van locale cultuur”. De Dienst Kunst & Cultuur heeft dit overgenomen en ons opgedragen er een stedelijk debat van te maken. Dit gaan we doen, op 12 oktober, als onderdeel van de Open Atelierroute Charlois op 14 en 15 oktober. (waarover later meer)

Charlois is gewoon een deelgemeente van Rotterdam, maar we zijn ervan overtuigd dat er hier de laatste vier jaar zoveel potentie is bijgekomen dat het wel eens een heel bijzondere deelgemeente zou kunnen gaan worden. Het meest bijzondere daaraan is dat we zelf die ontwikkeling aan het vormgeven zijn. De volgende stap is dat de nodige organisatorische en financiele middelen danig worden uitgebreid en ondersteund door het stadhuis, zodat die potentie niet verdwijnt. Nu moet het gebeuren, anders zijn de mensen die het willen doen vertrokken.

Zaterdag om 16.00 uur overdenken we onze zonden bij de borrel in het Boymans, temidden van de mensen die onze ontwikkeling zouden kunnen bespoedigen. De afstand is nog erg groot, ik voel me al een stuk meer op mijn gemak wanneer ik door de wereld van Bas Jan Ader loop.

Groet ivo

Array
(
)