Een van de beste albumreleases dit jaar komt van
Midlake. Niet alleen de betere Rotterdamse platenzaak kan dit beamen,
maar ook bijna iedere Amerikaanse artiest die hier onlangs heeft
gespeeld begint over dit jonge vijftal uit Denton, Texas. Geheel
begrijpelijk overigens, want met ‘The Trials Of Occupanther’ heeft
Midlake daadwerkelijk een klein meesterwerk afgeleverd. Naar verluidt
is het een conceptplaat over het ontvluchten van het moderne leven,
maar wij herkennen vooral prachtige liedjes met goudeerlijke
melodielijnen en warme harmonieën. De sound heeft wel iets van
Grandaddy, maar grijpt ook terug naar de tijdloze popmuziek van de
jaren ’70. Neil Young en Fleetwood Mac zijn daarbij veelgebruikte
referenties. Ontwapenend mooi en uitzonderlijk vitaal. Verfrissend!
Aldus de folder/website van Rotown.

De alles in de gaten houdende Antenne bezoeker,hè Nosy ;) heeft mij al eens wat over Midlake horen zeggen; de Biemans Roadshow 18 (De Deventershow) begon met een nummer van deze band.

Ik ben sinds mijn jeugverzamelaar, mijn smaak is breed en redelijk underground geörienteerd. Als ik in Itunes alles afspeel wat ik heb, ben ik 45,2 dagen continue bezig. En toch is er af en toe een band die er voor mij met kop en schouders boven uit steekt. Sorry maar daar blijf ik me over verbazen.

Stevefendergrave, de hardrockkabouter van Antenne en Nico de zanger van mijn ex-band Surely waren ook wel te porren voor dit optreden.

Aangekomen bij Rotown was Emiel van 'Fuck the Writer' de eerste die ik op het terras zag zitten. Zijn tweede CD is reeds af alleen zijn computer is zo vastgelopen dat mijn kopietje nog even op zich laat wachten. Dus binnenkort meer hierover.

Goed, nu over het optreden van Midlake. 5 introverte mannen met ongeschoren kinnen die amper bewegen maar heel geconcenteerd hun muziek ten gehore brengen. Een bezetting bestaande uit een drummer, een bassist (af en toe Moog) zanger/gitarist/toetsenist, een pianist en een gitarist/toetsenist. Redelijk aparte bezetting voor een band die een plaat heeft gemaakt waarvan ik vind dat het een redelijk hoog alt. country rock gehalte heeft. Sommige nummers worden door alle leden gezongen en bespelen ze allen (behalve de drummer) toetsen. Trots wil ik hierbij vermelden dat ik een excact dezelfde casio keyboardje heb van de rommelmarkt, die Midlake ook gebruikt.

Het bijzondere van de band was wel dat ze hun best deden om hun liedjes van de plaat zo natuurgetrouw mogelijk na te spelen. En dit dan zo zuiver, puur en gevoelig mogelijk. En dan heb ik het over hele breekbare liedjes waar de zanger zich kwetsbaar bij opstelt. Respect, want daar zijn ze zeker in geslaagd en dat doen niet veel bandjes ze na.

Ik kon het niet nalaten om de zanger aan het einde van de avond de hand te schudden en te bedanken voor deze fijne avond. Ik maakte hem een compliment voor de filmpjes die ze als visuele begeleiding afspelen tijdens een aantal nummers. Hij vertelde me dat ze een paar zelf gemaakt hadden maar dat de meeste samples waren uit reeds bestaande films. Films die zich afspelen in de 19de eeuw. Hierdoor kreeg de avond een heel apart sfeertje. De beelden paste goed bij de muziek en was wonderwel vaak zeer goed getimed met de muziek. Ik weet niet of dit normaal is bij optredens maar ik heb het gebruik van beeld bij livemuziek altijd als een verrijking gezien.
Ik vroeg nog, krijg je daar geen rechtenproblemen mee? Hij zei, nee, todat iemand het wel heeft en dan gebruiken we ze geoon niet meer.

Het publiek was redelijk 30+ en voornamelijk mannelijk.

Ze spelen vanavond in Paradiso, Amsterdam.