Ik had  natuurlijk naar de camping op het Noordereiland kunnen gaan, maar ik wilde echt even Rotterdam uit! Vind ik in mijn maill iets over hee.., Ter Vuren! Het duurde toch wel even voordat ik de woordspeling door had: Inderdaad: Heter Vuren! Nou, voor mij aanleiding om het  roversnest van Leopold eens aan een nadere inspectie te onderwerpen! Het viel mij eigenlijk een beetje tegen. Maar de allegorische voorstellingen spraken mij wel aan. Heldhaftige voorstellingen van toenmalige Congolezen. Verder waren er oneindige fietspaden in de bosrijke omgeving van het Africa Museum. De schatkamer van Leopold II viel mij zoals gezegd een beetje tegen. Zo had ik mij verheugd op de  speciale vlindertentoonstelling, maar mijn kaartje bleek alleen toegang te verschaffen tot de vaste collectie. Typisch Belgisch natuurlijk weer: De vlindertentoonstelling was namelijk net afgelopen, maar ze kunnen geen ‘nee’ zeggen, vandaar deze vergezochte smoes. Zo kunnen Rotterdammers meer dan 50 jaar na de hongerwinter nog steeds geen eten weggooien. Ieder zijn meug, denk ik dan maar.

Ik kwam eigenlijk voor Praga Kahn, die deze zaterdagavond zou optreden op het marktplein. Het was lang wachten en eigenlijk had ik mijn tijd beter kunnen vullen met fietsen naar de andere kant van Brussel want bij het Atomium trad onder andere die middag Kadril op. Als ik de stad  Brussel beter had gekend, dan had ik dat inderdaad gedaan, maar op dat moment durfde ik dit nog niet aan. In plaats daarvan verkende ik de buurt en vooral bij deze verzengende zomerzon vond ik de lommerrijke fietsdpaden heel aangenaam. Ik kan een ieder het geografisch arboretum aanraden. Op zijn Rotterdams gezegd is dit een verzameling prachtige bomen, maar dan gerangschikt op hun afkomst. Dus Europese bomen staan hier en Noord-Amerikaanse bomen staan een eindje verder.

Het festival zelf was heel leuk. Het duurde tot in de vroege nacht totdat Praga Kahn eindelijk optrad. Ook weer zoiets. In Nederland zou zoiets niet kunnen. De hardwerkende Hollander moet om tien uur naar bed kunnen. Ook op zaterdag, anders breekt de hel los. Het was lang wachten, maar de show was zonder meer de moeite waard. Bovendien was dit sinds tijden het eerste festival waarbij ik op sandalen kon blijven lopen. In Nederland had ik nu een boeiende verzameling ingegroeide teennagels gehad.

Diep in de nacht teruggefietst naar mijn camping in de buurt van het Bloso Sportpark bij Hofstade, zo'n twintig kilometer boven Brussel. Camping Baerbeek is toch wel het vermelden waard. Zonder meer om het feit dat ik mijn id-kaart niet hoefde te laten zien. En ten tweede omdat deze nogal verwaarloosde camping bevolkt is door Franstalige bejaarden met talrijke huisdieren, maar die niet te beroerd zijn om Nederlands te praten met een aangewaaide bezoeker als ik. Over waaien gesproken, die zondagmorgen pakte ik mijn boeltje en was ik om zeven uur 's avonds weer thuis. Voor mij een absoluut record,maar ik weet nog steeds niet of ik hier nou zo trots op moet zijn. Over Mechelen gefietst richting Antwerpen. Vanaf Rumst route 7 en daarna route 6b gevolgd. Deze cijfers staan groot aangegeven op de fietspaden en ook daar kan Rotterdam van leren! Het inmiddels leeggeruimde rangeerterrein in het Noorden van Antwerpen gaat een park worden, las ik op de borden. Rotterdam had zoiets ook beloofd op de Kop van Zuid, maar uiteindelijk is alles toch volgebouwd. Wie houdt Rotterdam eens aan haar beloftes?! In het havengebied van Antwerpen stond ik even te schuilen voor de regen en zodoende kwam ik aan de praat met een fietsend echtpaar uit Kalmthout. Hartstikke leuk, maar je broek zakt wel weer als je iets verderop in Zandvliet bij een garage om wat water vraagt en je zeer neerbuigend wordt medegedeeld dat zoiets van de brouwerij komt en met geld betaald moet worden. Doorgedraaide middenstanders vind je overal denk ik dan maar, want nauwelijks 500 meter verderop was een huisvader bereid om zonder morren mij 1,5 liter gekoeld bronwater te verschaffen. Vandaar naar Bergen op Zoom is een hele mooie route langs de Kreekraksluizen en het Markiezaatmeer. Ik zoek nog steeds mensen om deze mooie route met mij te delen. De wind was mij goed gezind en zo was ik in enkele uren door Steenwijk, Dinteloord, Fort Sabina, Numansdorp, Klaaswaal en Barendrecht weer thuis op de Heyplaat.

Een mooie aanleiding voor een fietstocht zou het Duimen voor Doel Festival kunnen zijn, begin augustus. Ik raakte er geheel bij toeval verleden jaar verzeild en het beviel mij uitstekend! Kijk eens op hun website www.duimenvoordoel.org en laat je niet meteen afschrikken door de sinistere beelden van de kerncentrale. Het is een dorp dat vecht tegen een grote stad, vergelijkbaar met Pernis tegen Rotterdam. Ook ik zal volgend jaar weer moeten verhuizen uit mijn ondertussen geliefde Heyplaat. In Rotterdam schijnt alles wat leuk en betaalbaar is te moeten wijken. Het wordt je gewoon niet gegund. Mijn vorige huis aan de Toernooistraat in Sportdorp moest zonodig plat omdat anders tweeverdieners gedwongen zouden worden buiten Rotterdam een huis te zoeken. Het lijkt mij geen doelgroep om medelijden mee te hebben, maar als je na vier jaar na de sloop moet constateren dat er nog steeds niets gebouwd is, dan vraag ik mij toch af, waar ze hier in Rotterdam mee bezig zijn! Daarom deze eis:  geen sloop meer van goede en betaalbare huizen voordat er vervangende nieuwbouw gerealiseerd is! Voor zover weer mijn kleine bijdrage aan de brede maatschappelijke dicussie over hoe het met Rotterdam verder moet. Een steelse blik over onze schouders naar onze Zuiderburen zou ons geen kwaad doen, dunkt mij!

Uw correspondent: Erik (fietser in hart en nieren, voor zover ze er niet uit trillen).