M ontwerpt op Het Buro waar alles mogelijk is, volgens De Baas, als je het maar wel even zelf aangeeft. Lees over haar verwikkelingen in een nine to five job.
08:15 Toch maar wel opstaan, is natuurlijk ook niet cool (cq. 'stoer' is de nieuwe term, heb ik geleerd op vakantie van Swaan, de leukste puber allertijden) als ik zou blijven liggen en de rest is al aan het werk, wel een erg verleidelijke gedachte...
08:57 De drijvende minimaatschappij, volgepakt met te rijke bejaarden, de 'Seven Seas Navigator', wordt warm onthaald door de blusboot voor de Cruiseterminal, ik fiets dromerig met Travis' 'Quicksand' onder de Erasmusbrug door en zorg dat ik mijn standaard vijf minuten te laat kom.
09:15 Ming heeft wat meegenomen om de dag mee door te komen... butterscotch! She's a chocolate devil and I sold my soul instantly...
09:30 Mail uit Canada, afgezien van de jongen die op de foto's staat zie ik weer flitsen van de omgeving en de geweldige uitgestrekte gebieden, zo stil en puur. Verlang er naar terug. Geen hersenloze randdebielen die je omver rijden met hun mobieltjes op stressstand aan hun oor geplakt. Of geen hondendrollen omzeilend voordat je ergens even lekker kan neerploffen in het gras. Dat vond ik toch echt walgelijk afgelopen zondag, waarschijnlijk één van de laatste mooie dagen, ik nog vol goede moed bikini aan, hoorde nl. dat je lekker kon zwemmen aan de Kralingse plas. Komen daar aan en zien zowiezo niemand op het zand liggen, verdacht, maar ook op het gras is het redelijk rustig. Werp kritische blik op het groen en ontdek om de kwart meter uitwerpselen, ranzig! Ik zie toch vaak genoeg van die surealistische verlengstukken op wielen die de uitwerpselen horen op te zuigen, maar op dit stuk is het waarschijnlijk gedoogd alles te laten liggen. Kralingse kak!
11:26 Kaat op vakantie dus Ming zit tegenover mij nu, ook leuk. Ze ontvlucht daarmee ook eigenlijk jut en jul boven. Mario en Harko hebben elkaar helemaal gevonden en de ADHD grappen zijn niet van de lucht. Ze hebben een nieuw soortige strategie ontwikkeld waarmee ze de 'leukere' opdrachten naar zich toe willen trekken. Zij zijn van mening door een bepaalde arrogantie in besprekingen te gooien zo meer credit bij De Baas te verdienen. Ik snap de actie maar de manier waarop, zoooo doorzichtig en niet echt stoer, slinks zou ik eerder zeggen en ik ben en blijf voor teamwork. Sucker, I know, maar weiger om spelletjes te moeten spelen voor een beetje credit. Want de baas blijft toch echt De Baas, valt niet aan te tornen, ook al heb je ADHD.
15:49 San heeft het even helemaal gehad, zij heeft ook last van Commando: Zoek foto! Of Commando: Verzin concept! Liefst binnen 1 uur, graag even doormailen en natuurlijk wel Royalty Free jongens, je weet toch. Zij heeft sinds twee weken geluidloos plaats genomen op de meest aantrekkelijke plek van het pand, maar nog biedt het uitzicht geen... tsja uitzicht dus.
17:50 Mailtje van crazy ex, of we nog gaan afspreken om spullen uit te wisselen. Welke spullen dan, vraag ik, wetende dat ik zo goed als alles had meegenomen de laatste keer. Ja dat weet hij eigenlijk ook niet zo goed, moest ie nog even bij elkaar zoeken. Vast goed bedoeld, maar ik begrijp deze jongen niet. De drie meest heftige maanden met hem beleefd en van de een op de andere dag PATS! PUNT UIT! Typisch... Stuur de rest wel op. Dan is het voor mij ook totalement PUNT UIT...
18:15 Schok! Meneer Liefjens heeft een zo goed als lege jonge jenever in de koelkast staan, ik heb de neiging tot uitbarsten denkende aan de gevolgen voor zijn syndroom van Korsakov. Maar zie dan het overlijdensbericht op de kast staan... zijn vader, opa Liefjens, 90 jaar na een lange lijdensweg... de rest vertroebelt. Vanuit mijn ooghoek zie ik meneer Liefjens voor het raam staan. Druppels rollen langs de ruit en hij snuit zijn neus nog eens in zijn versleten streepjeszakdoek.
Ik begrijp en voel het diepe verdriet wat al zo lang in hem verborgen zit. De verbroken relatie met zijn vader, het moeten dragen van het gemis aan erkenning, het rolmodel, het voetstuk, de vriend, de warmte. Alle vormen waarin je een vader kunt hebben heeft hij nooit gehad. Koppigheid is de boosdoener, de twee sterke karakters hebben altijd al gebotst, de oorlog en het verlies van moeder, broer en zus zat altijd tussen hen in. Meneer Liefjens heeft onbewust de schuld gekregen van zijn vaders tekortkomingen. Wat moet dat zwaar zijn geweest...
Ik laat hem en schenk thee in. Zwijgend drinken we en branden een kaarsje voor een behouden vaart.
