Rotterdam Magazine - Fairplay: krokodillentranen

Het culturele online mzine van Rotterdam

Antenne Rotterdam

ARCHIEF

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

Magazine

deelnemers

Proefpark de PuntProefpark de Punt is begonnen in september 2004. Het Proefpark toont aan dat een integrale aanpak van inrichting, gebruik en beheer, niet alleen mogelijk is, maar ook de dynamiek en kwaliteit van de openbare ruimte verbeteren.

Buitenplaats SpangenDoor Woonstad en deelgemeente Delfshaven is Creatief Beheer gevraagd een trajectplan te ontwikkelen en uit te voeren, waarbij de spoordijk en de ontwikkeling van het gebied eromheen centraal staat: Buitenplaats Spangen.

week 52 | donderdag 26 december 2024 12:24 uur | 2 bezoekers

Magazine
Susanne Volder
27 juli 2006
1563x bekeken

Fairplay: krokodillentranen

Klaas vroeg mij om een avontuur met een illusie.

Eigenlijk heb ik er maar eentje en die achtervolgt mij altijd en steeds in andere gedaantes. Ook ik zette die ooit op papier. In een koffer op zolder zocht ik naar mijn tweede dagboek. Ergens in het midden moest het staan. Ik herlas de pagina’s met tranen in mijn ogen. Van het lachen.

Ik was veertien jaar. Zo serieus. Wel heel lief. Met duidelijk gevoel voor drama. Laat ik direct duidelijk zijn waar het me om gaat. De strijdlustigheid, die is er zeker nog. En ik deed inderdaad erg mijn best op school. Vervolgens koos ik de geambieerde studie. Maar ben daarom nog steeds niet rijk. Verder bleek ik een typisch kind van mijn vader én moeder. En van de geschiedenis. Met alle gevolgen van dien. Wat ik toen niet in mijn dagboek schreef is mijn mooiste voornemen van dat jaar. Ik wilde nooit meer in een situatie terechtkomen die niet echt was. En dat, mijn beste Klaas en alle andere mensen, is de grootste illusie die je je maar kunt voorstellen.

Sprookjes bestaan omdat je gelooft. En geloof hebben we nodig om enigszins leuk te kunnen leven.

Er zijn veel manieren om ervoor te zorgen dat je niet in dit soort illusies terechtkomt.

1. Binnenblijven en je vooral niet bemoeien met andere mensen.

2. Gewoon naar buiten gaan, je op jezelf concentreren en als je per ongeluk toch vrienden maakt constant blijven opletten of ze wel de waarheid vertellen.

3. Voortaan alleen nog maar vriendschap sluiten met dieren.

4. Doen alsof je niet weet dat ze bestaan, die illusies. Lekker roekeloos.

5. Je met mensen omringen die nog banger zijn voor illusies dan jij.

6. Zodra je vermoedt dat je er toch in bent getuind, neem je wraak. Dat lucht op en dan voelt het minder erg.

Ik kan nog wel even doorgaan zo. Heb ze nog niet allemaal uit geprobeerd. Er kwam een moment dat ik mij realiseerde dat het alles behalve leuk was geweest, maar dat ik er prima uit ben gekomen. Veerkracht! En dat de mooiste dingen in het leven vertrouwen nodig hebben. Overgave. Ook van mij. Dus ja. Ik doe nu wat ik kan. Vaak is dat meer dan ik denk.

Mijn angsten veranderen langzaam in fascinaties. Hoe en waarom verhouden mensen zich tot elkaar? Want het balletje ging pas echt goed rollen nadat die scheiding eenmaal een feit was. Achter mijn vader en mijn moeder bleken mensen schuil te gaan! Papa leek zelfs getransformeerd! Een totaal ander persoon! Mijn Housende nieuwe beste vriend, dat was hij! Ik begreep niet hoe je zolang je eigenlijke ik voor de mensen met wie je samenleeft kunt verbergen. (Las in Pirandello's luchtige 'Iemand, niemand, honderdduizend' hoe je meerdere ikken kunt hebben, zonder het te weten)

Ik vroeg het mijn vader laatst. Hij haalde zijn schouders op. Hij wilde wat hij vroeger zelf nooit had. Een rustig gezinsleven. Ongelooflijk, niet waar? Rarara wat ik nu wil!

Dat brengt mij bij het volgende. Het onvermogen van de mens om te ontkomen aan zichzelf. Zo. Wat bedoel ik daar nou mee? De strijd die moet voeren met wat je nu bent en wat je wil zijn! De vicieuze cirkels! Je bent altijd al iemand. Je kunt naar mijn mening niet iemand anders worden. Je bent wel in staat om je aan te passen. En te groeien. Tot grote hoogtes zelfs. Ik hou ervan om mijzelf te zien als onderweg. Dat je moet streven naar. Lijkt me al ruim voldoende.

Uit Extase (1892) van Louis Couperus:

“Onder me vloeit de zee van het verleden, boven me drijft de ether der toekomst, en ik sta daar tussenin als op een stip van werkelijkheid; een stip zo klein, dat ik beide voeten pal tegen elkaar moet drukken, om staande te blijven.Vanaf de stip van mijn heden ziet mijn weemoed neer naar die zee en mijn verlangen op naar die lucht.

“Ik kan niet veel leven op mijn stip: ze is zo klein, dat ik ze nauwelijks zie, ze nauwelijks voel onder mijn voeten en toch is ze mijn enige werkelijkheid. Ik geef niet veel om haar: Mijn ogen volgen maar het wegrimpelen dier golven naar verre einders, het glijden dier wolken naar verre sferen: vage luchtschijnsels van eindeloze verandering, transparante ongedurigheden, lichaamloosheden, die zichtbaar zijn. Het heden is het enige, dat is, of dat tenminste schijnt; die zee niet, en die lucht niet, want die zee is slechts herinnering en die lucht slechts illusie. En toch zijn herinnering en illusie alles, ze zijn de wijde domeinen der ziel, die van de stip afvliegt en op de zee afglijdt naar de einders, die wijken en op de wolken wegdrijft naar de sferen, die wijken en wijken…”

Waardeer:

Pascal | 27 juli 2006

Zo jij bent open, ook iets wat je moeder misschien had kunnen schrijven, maar in dit geval is het 9 jaar later(toen was ik 23) en door mij geschreven.... Wanneer er /// staat kun je het lezen als enter, maar dat lukt hier niet, dus vandaar de ///
3 april 2001 ///
TEARS (PvdG)///
/// ///
When you cry ///
I say “come on” ///
You answer “baby tears don’t lie” ///
Well I thought you didn’t too ///
Now I know tears can lie///
So did you…..///

Susanne | 27 juli 2006

Hé, PvdG daar ben je weer. Heb de radiouitzending gevonden. Schrijf jij liedjes?

Nosy | 27 juli 2006

Er was eens een hondje dat Nosy heette. Nosy was nieuwsgierig en snuffelde graag overal rond om meer te weten te komen over de mensenwereld. Hij had een goede neus voor leuke, sympathieke plekken en kwam zo terecht op Antenne Rotterdam. Op Antenne zocht hij sympathieke mensen die interessante dingen vertelden. Met zijn kleine hondenverstand probeerde hij zo nu en dan ook een reactie te plaatsen en dat lukte soms. Hij drukte zich uiteraard nogal gebrekkig en beknopt uit, maar daardoor maakte hij soms wel hele discussies los. Zo nu en dan zei hij: Grappig, leuk, meeslepend, patspraat! Nosy zocht vooral graag naar items over honden en andere dieren. Zo kwam hij ook uit bij Rini, die zei: DE MENS IS EEN DIER. De fotoos van diens hond Bas en van zijn kat bekeek Nosy met meer dan normale belangstelling. Hij vond de ene mens net iets dierlijker dan de andere.
Op een zeer warme dag kwam hij terecht bij ene Susanne. Hij zag een foto van een groot zwembad met een lekker rommelig meisje dat duidelijk uitgeput was van het kranten lezen. Hij hoorde praten over ultieme intimiteit, over overlevingsmethodes en hoorde zeggen dat mensen gelukkiger worden, naarmate ze ouder zijn. Er waren nog meer mensen op het zwembad afgekomen en er ontspon zich een hele discussie, die Nosy met moeite kon volgen. Pascal, op het eerste gezicht een aardige jongen, mengde zich in het gesprek. Ook Kroontjespen deed mee. Hem ging het gelukkig soms ook boven zijn pet. Mirjam en D. wisten alles af van mensen van andere planeten en van het universum. Het gesprek ging over emotionele open ontmoetingen, sexuele krachtmetingen en over veel vechten. Soms kwam Zusje, dat graag beet, erbij staan en vertelde iets over het paren in de dierenwereld. Susanne had het over paren zonder nadenken. Kroontjespen zei ook iets over het dierenrijk, over het zoogdier mens, met zijn monogame ideeen en over TERUGFLUITEN. Nosy spitste zijn oren. Pascal begon over parende leeuwen en sterk zaad. Susan over de klauwen van het vrouwelijk inzicht. Kroontjespen ging over op het Engels. Hij was géén 'multiple women man' en hij probeerde zich te verzetten tegen genetisch bepaalde aspecten in de 'defense mode'. Susanne had het over superleuk speelgoed voor volwassenen. Ene Klaas kwam erbij staan. Die wou slaan omdat iedereen volgens hem van de hak op de tak sprong. Klaas veranderde soms opeens in Houten Klaas. Hij las boeken. Kroontjespen kwam los en begon over 'deepest en darkest secrets' en 'feelings'. Tenslotte stelde hij een duistere vraag: "Vingers?" Susanne sprak over wild en fris, over sexy magie en in een poging tot aansluiting bij Kroontjespen over 'the magic eye'. Kroontjespen was echter moe. Het ging hem nu echt boven zijn pet en hij dook het zwembad in. Pascal, ook de kwaadste niet, gebruikte soms ook maar eens een Engels woord: 'Everlasting'. Nosy deed ook een duit in het zakje en om niet al te dom over te komen vroeg hij om een voorbeeld in het Latijn: 'in concreto'. D. kwam er bij staan. Die wist alles over de liefde. Klaas viel Nosy bij, die wilde ook koppen met spijkers slaan. Susanne had het weer over de levensloop van de mens en over een kampvuur. Klaas deed zijn best iets over illusies te vertellen en citeerde Dante die zei dat DE MENS zonder hoop in begeerte leefde. Een zekere B. probeerde het nog even over een andere boeg te gooien. Nosy vertelde iets over zichzelf en over wat hij op de radio gehoord had. In mensentaal deelde hij mee dat hij geen zin had om met hard blaffende wijfjes te paren. Ene Guusje begon over het hart dat maar rondscharrelde zonder GELEIDEHOND. Pascal ging maar eens boodschappen doen en er een paar dagen tussen uit. Klaas wou zich langzamerhand ook terugtrekken. Guusje snapte dat wel en nam het voor hem op. Klaas kwam op verzoek van Susanne toch terug en vertelde over zijn lieve moeder. Guusje kwam ook los en vertelde over de landloper die zij in een hooiberg had gevonden. Susanne bleef abstract en sprak geanimeerd op hoog niveau met Guusje en Klaas. Nosy kon het allemaal nauwelijks aan en mompelde in een poging tot abstractie nog iets over 'denkwerk'. Susanne nam afscheid van Guusje en wenste haar het allerbeste, vervolgens richtte zij zich op Klaas. Klaas deed er nog een schepje bovenop en stelde een verlanglijstje op met de eigenschappen van zijn ideale vrouw. Zusje rende langs en riep iets over een vrouw zonder eigenschappen. Daar moest Klaas niks van hebben. Dat was dan een Kameleon en hij was GEEN DIERENLIEFHEBBER. Susanne wilde een man zonder verlanglijstje, maar gaf tenslotte toch toe dat die man wel een paar eigenschappen moest bezitten. Nosy had het nog even over Guusje. Susanne zei dat Nosy neuzelde. Klaas was blij en tevreden en vertrok voor een paar maanden op vakantie. Zusje riep nog iets over Klaas zijn moeder. Tenslotte kwam de moeder van Klaas nog even vertellen dat Klaas een slimme jongen was. Toen op Nosy na, iedereen vertrokken was, besloot Susanne zich maar eens tot Nosy te richten. Nosy wist niet precies wat hij moest doen en hield zich schuil. Uiteindelijk riep Susanne: Noooooooosiieey! Nosy riep vanuit de bosjes: Jaaaaaa? En toen vertelde Susanne over Poesie. Eindelijk kon Nosy op zijn eigen niveau meepraten. Hij besloot een verslag van zijn hondenobservaties te maken. Maar ondertussen had Susanne weer keihard doorgewerkt aan een nieuw stuk en daarom besloot Nosy zijn verhaal daar maar weer aan toe te voegen. Het nieuwe verhaal begon gelukkig meteen weer met Poesie, maar aan het eind was het abstractieniveau weer hoog. Nosy moest het allemaal eerst verwerken en eerst heel goed nadenken hoe hij op zijn eigen niveau weer kon meedoen. Hij had al allerlei aanknopingspunten verzonnen om met Poesie te kunnen praten en nu was alles weer anders.

Rini | 27 juli 2006

He nosy, dacht altijd dat je een vrouw was. Leuke synopsis ! (meer moeilijke woorden op Antenne) Keep it personal, thanks. Susanne, summertime blues. (met jou komen we de zomer wel door!)

Nosy | 27 juli 2006

Rini, wie zegt dat ik geen vrouw ben?

Rini | 27 juli 2006

Niemand, jij kan zijn wie je wil (internet)...

Susanne | 28 juli 2006

Neehee, Rini. Daar had ik het nou net over met Nosy. Ook een pseudoniem wordt op den duur een karakter. Is het dan nog wel een prettig pseudoniem? Nosy! Hondjes zien dus alles! Een prachtige observatie. Ik vind het een hele ontdekking dat jij een hondje bent. Ik zal het maar toegeven, Poesie had een hondenliefje. Een vreselijk beest. Hij was dan ook degene die zij wilde slaan in het vorige stukje. Maar hij was ook haar grote inspiratiebron. Dus laat Susanne maar ouwehoeren. Zeg het maar tegen Poesie. Jij kan niet zoveel met abstract. Maar je vond het wel mooi. Bent waarschijnlijk de enige die Haagsche Somberheid las 's nachts. Hondjes slapen dus niet zoveel?

KP | 28 juli 2006

Woef! Kroontjespen voelt zich ook nog graag een jonge hond.
@suus: dat is toch juist het prettige van een pseudoniem? Je kunt je voordoen zoals je wilt, mensen kunnen alles van je vinden, maar het raakt de creator minder omdat het toch om zijn alter ego gaat?!

Susanne | 28 juli 2006

Wil jij soms ook een lekker hondenkoekje? Poesie was vroeger een beetje gemeen tegen het hondje. Ze wil nu haar leven beteren. Het alter ego is de andere ik. Je verzint een nieuw leeg persoon met een naam en laat diegene spreken over zaken die jou bezighouden. Maar hoe vaker je spreekt hoe minder leeg die alter ego wordt. Het alter ego krijgt een karakter, waar het op aangesproken wordt. Dat gaat dan toch over jou? Dat doet toch iets met je. Mensen herkennen je dan wel niet op straat, maar je weet wel wat ze van jou en je hersenspinsels vinden.

Susanne | 28 juli 2006

Nóoooooseeeeeey!

KP | 28 juli 2006

Ik volg je (nu nog wel, gelukkig ;-), maar ben het er toch niet helemaal mee eens. Net zoals een schrijver zijn personages van alles kan laten beweren, hoeft hij het daar zelf niet mee eens te zijn. Maar het komt wel voort uit zijn hersenspinsels. Zo kan KP ook van alles proberen ('proefballonnetjes' noemen ze dat geloof ik tegenwoordig) zonder dat de man achter het scherm daar op aangesproken kan worden.

Pascal | 28 juli 2006

fijn, dus nu weet je wie ik bedoelde :-) wat vond je van de uitzending met je coll??? ik schrijf weleens eens liedjes/gedichten, maar heb er nog niet vaak 1tje "openbaar" gemaakt

Zusje | 29 juli 2006

Susan en Kroontjespen, ik vind het verhelderend hoe jullie over de pseudoniemenkwestie nadenken. Ik kijk er op een andere manier tegenaan. Ik zie het meer als een rollenspel, waarin je niet alleen meerdere kanten van je persoon aan bod kunt laten komen, maar waarin je ook een nieuwe rol kunt verzinnen om je in die rol te bekwamen. Ik, als anonieme internetgebruik(st)er, heb een Zusje verzonnen. Maar ik heb gemerkt dat het niet makkelijk is om mijn pseudoniem Zusje een vast omlijnd karakter te geven en haar een eenduidige rol te laten spelen. Soms probeer ik haar ontstane 'karaktertrekken' nog uit te vergroten. Als we als Voorbeeld nu eens Nosy nemen. Stel dat ik Nosy was, een bang, beetje slijmerig, vaak teruggefloten hondje, dat zijn tandjes nooit mag laten zien, dan kan ik me voorstellen dat ik diep van binnen genoeg zou hebben van dat schuwe, kat-uit-de-boom-kijkerige en dat ik liever eens flink van leer zou trekken en mijn tandjes eens flink gebruiken. Ik zou dan als Nosy een heel flink Broertje kunnen verzinnen, dat graag bijt en verder ook veel meer durft en kan dan die kleine bange Nosy. Als dat Broertje dan praat, dan moet hij natuurlijk veel beter van zich af kunnen bijten dan Nosy. Nosy kan dan, als Broertje, oefenen in een andere veel flinkere, minder slijmerige, manier van schrijven. Bijvoorbeeld de dingen duidelijker bij hun naam noemen, zijn woorden niet afzwakken, enz. Het 'flink' zijn zal Nosy zelf op den duur steeds beter lukken, misschien later ook in de werkelijkheid. Omdat hij op Internet oefent, hoeft hij minder bang te zijn dat hij teruggebeten of teruggefloten wordt, hoewel...? Zijn uiteindelijke bedoeling is dus dapperder te worden.

aan alle mensen op internet | 29 juli 2006

Gelukkig interesseren de meeste mensen zich totaal niet voor landlopers. Lekker rustig, ik scharrel tussen de ene hooiberg en de andere, val in slaap in het heerlijke hooi en droom van vrouwen die zich naast mij neervlijen. 1 keer is dat me overkomen, de landlopershemel op aarde. Een vriend van mij die met
beide benen in die eigenaardige buitenwereld staat en mij af en toe wel eens opzoekt, vertelde mij
laatst een wonderlijk verhaal. Het ging over zoiets als computers en
internet. Daarop schijn mensen (meestal onbekenden)
met elkaar te praten over alles en nog wat: liefde,illusies,dapperder
worden en nog veel meer.Meestal alles door elkaar, vertelde mijn vriend jim en ook vaak nog zonder
kop of staart. Zelfs hondjes praten
mee. Ik wist niet wat ik hoorde, geloofde het eerst ook niet. Jim vertelde me ook dat het vaak over vrijheid ging. Nou, als er iemand iets over vrijheid weet ben ik dat wel als landloper. Gelukkig hebben
mensen geen enkele belangstelling voor mij. Ja er zijn er zelfs die aan een landloper geen enkele diepere menselijkheid toekennen.Dat zegt Jim tenminste en
ik geloof hem blindelings.Nou, dat was het dan.Ik hoop dat Jim dit opstuurt.
Ik kruip weer onder het hooi. LANDLOPER

Pascal | 29 juli 2006

landloper, geen belangstelling? dat heb je niet omdat je dat niet wil. Wil je het wel, dan zal je het krijgen. Helaas "natuurlijk" zullen meer mensen snel door willen lopen als je belangstelling/aandacht zoekt, maar er zullen ook nog genoeg mensen zijn die naar je willen luisteren. Bijvoorbeeld "Jim". Zelf kom ik bijna wekelijks op Den Haag Centraal. Niet zo heel lang geleden kwam er een dakloze jongen naar me toe die om wat klein geld vroeg. ik gaf hem "slechts" 50 cent(omdat hij niet de enige is aan wie ik weleens wat geef). Hij begon spontaan een gesprek met mij en bleek verslaafd te zijn en er vanaf te willen. dus ik heb hem advies gegeven en moed ingesproken. Helaas heb ik hem daarna nooit meer gezien(hij verblijft meestal op Amsterdam Centraal). Je weet het bij een verlaafde nooit zeker en ik ben wel benieuwd hoe het hem nu vergaat. Aan het eind bedankte hij me "bedankt voor alles, bedankt dat je naar me luisterde". Op zo'n moment is die 50 cent helemaal niets meer natuurlijk. Ik bedoel nu niet "o wat ben ik goed" nee ik bedoel "fijn dat ik iemand blij heb kunnen maken door alleen maar even te luisteren". Dat het met internet zo makkelijk gaat is omdat mensen elkaar meestal niet kennen en vooral niet zien. Een "zogenaamde" persoon van stand weet niet meteen dat hij met een dakloze in een internetcafe zit te chatten. Aan de ene kant erg jammer, aan de andere kant toch wel mooi dat er dan toch geluisterd wordt. In het dagelijks leven, internetterm IRL, zal het minder gebeuren, maar het gebeurt. Het is hoe je er als persoon tegenover staat en dan bedoel ik dakloze en niet dakloze, beide partijen dus...

vraagteken | 29 juli 2006

Landloper, stap je uit het verhaal van Narziss und Goldmund? Misschien leef jij wel het leven zoals het geleefd moet worden, hoewel hooibergen schaars zijn geworden .....

Ik las vandaag in De Volkskrant het artikel 'Toen de stad weer dorp werd - portret Beiroet', geschreven door Hassan Daoud, journalist, chef van de culturele bijlage van de Libanese krant Al-Mustaqbal. Hij schetst een beeld van een letterlijk (!) eeuwig verdeeld gebied, van mensen die elkaar nooit meer kunnen vertrouwen, van scherts-samen, haat en vernietiging. Hassan Daoud loopt een risico door publicatie van dit artikel. In zijn land worden kritische geesten niet gewaardeerd.

De gedachte dringt zich aan me op dat onze virtuele identiteiten en gedachtenspinsels exponenten zijn van welvaart, vrijheid en vrede. Waarin we, met al dat gepsychologiseer, onze eigen strijd kunnen creëren.

Landloper, betekent dit dat de mens niet zonder (artificieel/reëel)rumoer kan? Of is er nog plaats voor gewoon,normaal,altijd,rustig, simpel,alledaags,vriendelijk,bescheiden (vul maar aan).

Jim | 29 juli 2006

Ik ben Jim, de vriend van Landloper. Ik ben met jullie stukjes (Pascal en Vraagteken) naar zijn hooiberg gegaan, maar hij lag heerlijk te ronken en te dromen, jullie weten wel waarover.. Als hij 1 en ander had gelezen was hij waarschijnlijk stomverbaasd geweest en hij had een flinke slok genomen. Pascal, noem een landloper nooit een dakloze of zo. Als landloper heeft hij ook zo zijn waardigheid. Een landloper dopt zijn eigen boontjes. Verder zijn het mooie
gedachten van je, best waar. Vraagteken, mijn vriend zegt altijd: ieder mens zijn eigen hooiberg, je moet alleen tegen stroo kunnen ( daarom wonen mensen liever in stenen huizen ) Natuurlijk is er nog ruimte volop voor gewone, normale, rustige, simpele, vriendelijke, bescheiden en fatsoenlijke mensen. Maar die ruimte krijg je bij lange na niet vol, waar moet je zoeken? Ik ben filosoof en heb dus eigenlijk gedachtenspinsels gestudeerd. Heidegger zei reeds: alles is schijn en gedachtenspinsel. En hij zei ook: de mens leeft van dramatiek die hij zelf schept, dramatiek is de motor van het menselijk leven. Zonder dramatiek geen leven. Vandaar gedachtenspinsels, vandaar de angst
voor saai. Jim.

Nosy | 29 juli 2006

Nosy is al twee dagen uitgeschakeld, door zware koppijn.

vraagteken | 29 juli 2006

Zullen we weer wat meer filosofie in ons leven toelaten? Kunnen we met z'n allen opnieuw beginnen? Alle godsdiensten deleten, alle landjepik-fanaten met de spaceshuttle naar een zwart gat schieten en er dan gewoon wat van maken. Jim, is er een hedendaagse filosoof die hier op promoveert?
PS: sorry, Nosy! en sterkte.

Jim | 29 juli 2006

Best VRAAGTEKEN. Je kunt beter wat meer psychologie in je leven toelaten. De psychologie omvat een enorme hoeveelheid kennis over mensen, hun gedrag en hun innerlijk. Het stemt mij vaak droevig, Vraagteken, dat vrijwel geen mens hier iets van af
weet. De meeste van de wielen die
mensen moeizaam proberen uit te vinden zijn al uitvoerig beschreven. Zo vertelde
bijv. Suzanne over een vriend. Ze waren het niet met elkaar eens over wat de aard van hun relatie nou eigenlijk was. In de psychologie staat dit beschreven als: strijd om de definitie van de
relatie. Een strijd die als eerste gestreden MOET worden. En er staat natuurlijk nog veel meer over geschreven. (psychologie was mijn bijvak). Als die strijd onvermijdelijk is,
kan er dus in eerste instantie per definitie geen sprake zijn van een open ontmoeting. Een open ontmoeting (indien mogelijk) is geen beginstation, maar een eindstation. Opnieuw beginnen en er gewoon wat van maken (als dat al mogelijk was) leidt tot meer van hetzelfde. Mensen blijven mensen. Voor mijn vriend Landloper geldt natuurlijk: als de drank is in de man, is de wijsheid in de kan. Jim

Susanne | 29 juli 2006

Hé Jim. Bedankt voor je verhelderende blik. Komt op dit moment als een geschenk uit de hemel. Wetenschappenlijk inzicht is echter niet voor alle mensen weggelegd. Net zoals zelfbewustzijn. Dat kun je de mensheid niet kwalijk nemen.

Susanne | 29 juli 2006

Zusje, met een pseudoniem kun je dus je uitdagingen uitproberen volgens jou. Denk je dat je daarmee zoveel zelfvertrouwen kweekt, dat je de vernieuwde kwaliteiten ook in het dagelijks leven kan gaan toepassen? Ik twijfel daaraan.

Landloper | 30 juli 2006

Ach Suzanne, Jim vertelde mij dat je mijn opmerking heel verhelderend
vond: ieder zijn eigen hooiberg.
Zou je niet een klein woordje tot
mij willen richten ? Ik weet wel van wie ik voortaan droom !

vraagteken | 30 juli 2006

Beste Jim, psychologie was ook één van mijn bijvakken. De alwetende wetenschap die verklarende etiketten plakt op persoonlijkheden als Bush, Blair, joodse en islamitische leiders ..... Draait alles uiteindelijk niet simpelweg om het formaat van het ego, onder beïnvloeding van 'ijdelheid, geilheid en hebzucht'? (om met RB te spreken) Dank voor je uitgebreide reacties! Vraagteken
(Ook dank aan Susanne voor het geboden discussieplatform)

Rini | 30 juli 2006

Tja, vrienden, waar gaat het eigenlijk om ???

Susanne | 30 juli 2006

Landlopertje, types zoals jij spreken het meisje uit het dagboek aan. Ik realiseerde me dat ik soms nog steeds een huisje zoek voor haar, mijn zwervende been, afgebroken arm. Heel soms zie ik het staan dat huisje. In een flits schijnt het door in de ogen van een voorbijganger. Op zo'n moment wil mijn hele hebben en houwen in dat huisje proppen. Maar ik pas daar natuurlijk niet in. Veel te groot geboren. Dat weet ik nu zo langzamerhand wel. De open ontmoeting is niet altijd het einde van iets, weet je. Soms kom je elkaar daar gewoon pas tegen. Aan het einde. En dan moet je het daar ook bij laten. Ik merk dat ik moe ben. Er is zoveel gezegd de afgelopen twee weken. Ik moet het allemaal even laten bezinken. Ik kruip dus even onder mijn hooi. Lief landlopertje, kom nog eens terug.

Susanne | 30 juli 2006

Voor ik ga, ik denk dat het draait om een persoonlijke herdefiniëring van het geluk. Vraagteken, Psychologie kan begrijpelijk maken waarom de mens zich wat in het hoofd haalt en handelt, veranderen doet zij haar niet. Bushes waren er 1000 jaar geleden ook. Het toepassen van kennis in de grote praktijk is lastig. Daarom pleit ik voor verbeteringen op kleine schaal die groeien. Geef een voorbeeld. De rest volgt vanzelf. Mensen hebben een neus voor het goede leven. En ergens willen we allemaal hetzelfde. Gaaaaaaaaaaaapp. Ga nu echt rusten. Ik kom terug met een voorbeeld. Beloofd.

Kevin | 30 juli 2006

Beste Rini.Grootvader spreekt vermanend tot zijn kleinkinderen:
jongens,waar zijn jullie mee bezig.
Het zint grootvader niet zo, hij zou dolgraag willen ingrijpen maar dat is tegen zijn principes. Er zijn een aantal mensen bezig met een
discussie, dat is toch duidelijk.
Mochten dingen boven je pet gaan,
dan kan je toch opheldering vragen ?
Heb je bezwaren, hult je dan niet
in geheimzinnigheid maar formuleer ze. Vriendelijk dank.

Rini | 30 juli 2006

Ik reageerde op; 'draait alles niet simpelweg om..'. Ik vond het google plaatje leuk. En gezien de enorme betogen hier. Ik wil helemaal niet ingrijpen, ik wil een beetje meedoen... Dus ik heb geen bezwaren, integendeel ik vind het prachtig ! Over pseudoniemen, onze landloper, al die bespiegelingen, helemaal O.K.
Waar gaat het eigenlijk om, dat kan je je altijd afvragen, Kevin. Nogmaals ik wil gewoon een beetje meedoen.

wijsneus | 31 juli 2006

Hee man, Kevin! Waar komt die aanvallende houding vandaan? AUB. Een beetje respect kan geen kwaad. Sommige grootvaders kunnen zich nog altijd verwonderen over hun eigen creaties.

Kevin | 31 juli 2006

Sorry Rini, ik heb het totaal verkeerd begrepen.Mijn excuses voor mijn stommiteit.Doe mee !

Rini | 31 juli 2006

Bedankt, ergens willen we allemaal hetzelfde, gewoon meedoen. En tegelijkertijd willen we speciaal en uniek zijn. Waar het om gaat kan je niet in zijn algemeenheid beantwoorden.
Wat ikzelf wil, een solide financiele basis voor Antenne komend seizoen, zodat we dit kunnen uitbouwen. En ik wil nog veel meer, goed schrijven, dat wil ik ook. Kortom gewoon meedoen, maar dan wel in de eredivisie op alle fronten. Als ik dit schrijf, denk ik meteen weer, is dat het. Of samen aan dingen werken. In ieder geval streef ik een doel na dat groter is dan mijn leven en dat ik nooit zal bereiken, zodat ik tot mijn dood doorkan...

Pascal | 31 juli 2006

Jim/Landloper: Maar een Landloper is toch een dakloze? of heeft hij een eigen huis? een ander voorbeeld: Allochtoon klinkt voor veel mensen ook negatief en er zullen mensen zijn die van elders afkomstig zijn die liever niet zo genoemt willen worden. Maar het feit is er, toch? of zie ik het verkeerd? Het is alleen de negatieve lading die er misschien aan gehangen wordt. Als ik het zelf over een allochtoon, buitenlander, landloper, zwerver, dakloze, werkster, vuilnisman etc etc heb, dan praat ik er niet per definitie slecht over. Een dakloze vind ik persoonlijk in het algemeen(er zijn uitzonderingen maar die zijn er overal) niet per definitie onwaardig, maar dat is mijn mening... Iedere landloper/zwerver/dakloze heeft zijn/haar eigen verhaal en eigen reden. De een heeft er zelf voor gekozen en de ander niet. De een laat liever alles voor hem doen, de ander niet. De een doet moeilijk en.........de ander niet. En als iemand huisloos is, wil niet meteen zeggen dat diegene ook thuisloos is. Er even vanuit gaande dat "Landloper" huisloos is, hij voelt zich waarschijnlijk wel "thuis" in/op de hooiberg... ennuhm waarom "Landloper"? wat is de naam van onze Landloper?

Vraagteken | 31 juli 2006

Ik ervaar Landloper als alterego van Jim en ze zeggen interessante dingen. Ik denk Jim/Landloper ooit ontmoet te hebben op een Antenne-receptie. Als ik dat juist heb, verheug ik me op een nieuwe receptie, nieuwe ontmoeting.

Nosy | 31 juli 2006

Vraagteken, je zei sorry. Ik ben bang dat je me verkeerd begrijpt. Ik wil even duidelijk stellen dat ik geen koppijn heb van de discussie of van het roepen van Susanne. Beide zaken vind ik juist leuk! Het schrijven van een eigen stukje heeft veel van mijn krachten gevergd en de daarop volgende slapeloosheid deed de rest. Mijn koppijn is dus uitsluitend aan mijzelf te wijten.

Jim | 31 juli 2006

Pascal. Ik weet eigenlijk zelf niet hoe Landloper heet. Ik ben het hem gaan vragen. Hij keek me aan met die typische blik van landlopers: heel vrij en heel treurig, heel blij en heel gevangen. Toen vlijde hij zich weer tevreden in zijn hooi. Ik zag dat hij een binnenpretje had.

Pascal | 31 juli 2006

vrij/treurig, blij/gevangen: Er werd ineens te veel aan hem gevraagd, maar vond het prettig dat er interesse in de mens werd getoond?/// tevreden: onda hij mogelijk (gedeeltelijk) wordt begrepen? /// binnenpretje: hij beseft, ja ik ben "thuis"....? Landloper, alter ego of niet, ik wens je nog heel veel plezier in je "zijn".

Pascal | 31 juli 2006

6-9-2005 (PvdG)///
Here I am///
This is me///
This is how I wanna be///
Take it///
Or leave it///
I don’t really give a shit///

de Moeder van Houten Klaas | 31 juli 2006

Hallo allemaal, vooral ook Suzanne. Ik doe jullie de hartelijke groeten van mijn lieve zoon. Hij banjert op het ogenblik rond in Sprookjesland, de lieverd.
De mensen daar kennen geen werkelijkheid, alleen illusies.
Ze kunnen elkaar en zich zelf dan ook nooit bedriegen en zijn erg gelukkig. Klaas zijn brieven zijn veel opgewekter dan gewoonlijk. Misschien voelt hij zich eindelijk thuis.

Pascal | 01 augustus 2006

en Kaatsheuvel is vast ook niet zo ver bij zn moeder vandaan? ;-)
Maar fijn als iemand zich fijn voelt! groeten terug

Wijsneus | 01 augustus 2006

Beste moeder van Klaas. Susanne is is tijdelijk buiten westen. Het verschijnen van illusionaire persoonlijkheden en alter ego's heeft al haar aandacht opgeëist. Het viel allemaal niet meer bij te houden. Zij vroeg mij om namens haar de hartelijke groeten terug te doen aan Klaas. Als u dat door zou willen geven?

Nosy | 01 augustus 2006

Er was eens een hondje dat Nosy heette. Hij schreef een stukje over zichzelf en was opeens in beeld: in the picture! Hij werd geroepen door Susanne, genoemd door een Landloper en zelfs als VOORBEELD genomen door een Zusje. Zusje dacht dat Nosy misschien kon veranderen, door hem op het internet te laten oefenen in een andere veel flinkere rol. Van een klein, schuw, simpel typetje kon hij dan misschien in de grote boze werkelijkheid uiteindelijk flink en dapper worden met een andere woordenschat. Susanne betwijfelde dat. Zij had het met Kroontjespen over een Alter Ego en Vraagteken vroeg zich af of er nog wel ruimte was voor Simpel. Een of andere filosoof, ene Jim, dacht dat 'simpel' zeldzaam was. Nosy vond het zo interessant dat hij maar weer eens mee ging properen te denken. Eigenlijk wilde hij graag met Poesie over hondenspeelgoed praten, maar Poesie had rust nodig, dat kwam later weer wel. Nosy vroeg zich af of hij iemand anders kon of wilde worden. Wat was een Alter Ego of een Ego van formaat? Zusje had het gehad over een soort afsplitsing van Nosy, een flink soort Broertje. Nosy dacht: Als ik bedenk dat ik één hondje ben, dan hoef ik verder niet na te denken, dan BEN ik dat gewoon. Hij had wel eens een gedichtje gehoord over een hondje dat twee hondjes wou zijn, dan kon hij samen spelen. Nosy wilde dat niet, hij wilde één hondje zijn. Hij dacht opeens aan de tweeling van Rini. Dat waren eigenlijk twee zusjes die eigenlijk hetzelfde waren, maar toch anders. Rini en zijn vriendin hadden alvast een leuk logo gemaakt waar de meisjes op stonden als twee stoere stadsmeiden met de armen om elkaar heen. Nosy dacht, misschien willen die twee wel helemaal niet in één logo, ook al zijn ze Identical Twins met schittende namen. En misschien zijn ze eigenlijk wel niet stoer en misschien willen ze het ook helemaal niet worden, misschien willen ze niet met hun armen om elkaar heen staan en misschien willen ze later wel de stad uit. Maar ja, Rini zou dat zelf ook heus wel beseffen, die was gewoon supertrots op zijn borelingen in de wieg. Nosy wilde in ieder geval één hondje zijn. Pascal zong al: This is me, this is how I wanna be. Nosy kende zichzelf en hij wist dat flinke oefening op het internet, als een flink alter-ego-broertje, hem misschien iets meer zelfvertrouwen zou geven op antenne, maar dat hij zich in het dagelijks leven toch echt wel koest zou houden. In het dagelijks leven zag hij meteen in wat voor een toestand een medehond was, fris, moe, over zijn toeren, ruzie met zijn wijfje, een zonnesteek en ga zo maar door. Mensen vinden steeds weer stokken, in normale doen, maar zeker ook als ze een kan wijn op hebben of te veel of te weinig pillen hebben geslikt. Nosy was eigenlijk best tevreden zoals hij was. Zolang Kroontjespen nog op Nosy wou lijken, deed hij het nog niet zo slecht.

Pascal | 01 augustus 2006

Sta altijd(of zo veel mogelijk) open voor "opbouwende kritiek" en advies. Maar wees tevreden met jezelf! Niemand is perfect, iedereen heeft wel een positief kenmerk...

Pascal | 01 augustus 2006

ennuh Susanne, doe maar even rustig aan ;-)

Jim | 01 augustus 2006

Best Vraagteken, helaas ben ik nog nooit op een Antenne-Receptie geweest.

Zusje | 01 augustus 2006

Susanne, Nosy zelf heeft je vraag al beantwoord. Ik heb er niets aan toe te voegen. Pascal is het niets voor jou om een antenne-rubriek te beginnen als de Nederlandse dokter Phil?

Pascal | 01 augustus 2006

haha, Zusje, ik denk niet dat ik in de redactie mag ;-) ik ben namelijk Hagenees en woon in Rijswijk. Zeg ik zo veel zinnigs? Dr P wordt het dan :-). Het lijkt me aan de ene kant wel leuk, maar ik zal me dan meer verantwoordelijk voelen en het wordt misschien een soort verplichting. Daarnaast heb ik geen psychologie gestudeert ofzo. Ik reageer geheel op gevoel en ook af en toe op ervaring... Ik weet het nog niet, heeft iemand een advies/suggestie aan mij? Wil iemand zijn/haar mening delen hierover? allochtoon,(echte) dokter, landloper, redactielid
(alfabetische volgorde) het maakt mij niet uit :-).
In ieder geval bedankt voor het compliment (denk ik?) Zusje.

wijsneus | 01 augustus 2006

Was het niet een beetje cynisch bedoeld, zussie?

Zusje | 02 augustus 2006

Het is zeker niet 'cynisch' bedoeld Wijsneus.

Jim | 02 augustus 2006

Gisteravond ging ik bij Landloper langs, mijn vriend.Hij was thuis. Hij had bezoek van een grappige man, met een geestig gezicht en nerveuse handen. "Pirandello is mijn naam", zei hij. Ik verbleekte. Pirandello,
de beroemde schrijver, een geest
verreweg superieur aan de mijne. De
auteur van "6 personages op zoek naar een schrijver". Ik vertelde hem van Rini en zijn oproep om te laten weten dat je er bent. En dat ik druk bezig was dat te laten weten. Ik vertelde hem van al mijn nieuwe vrienden en hoe blij ik met hen ben. Ik vertelde hem van de vier strategieen die ik toepas om een kleine bijdrage aan de discussie te leveren. Het metaforisch niveau, het rationele niveau, het fantasieniveau en het ludieke niveau. Ik vertelde hem dat de mens in het algemeen , als het meezit, slechts een antenne bezit voor 1 van deze niveaus, slechts een enkeling antennes voor al deze niveaus en helaas verreweg de meesten geen enkele antenne. Ik
vertelde hem van mijn droom dat de
de technologische vooruitgang het
mogelijk zou maken in de toekomst
antennes in deze laatste groep te
implanteren. Pirandello zag mij
geamuseerd aan en maakte enkele aantekeningen. Landloper had er
zwijgend bijgezeten. Plotseling zei
hij met luide stem : GELUK IS ALS
JE JE NIET MEER ANGSTIG HOEFT TE VOELEN. Hij legde zich neer in zijn hooi en sliep in. Hij lachtte
niet in zijn slaap. Ik en Pirandello vertrokken zwijgend, stilletjes liepen we naar mijn huis
(van steen, wat kan steen hard en
koud zijn). Hij nam afscheid, hij moest nog 5 bezoeken afleggen, zei hij. Ik kroop onder de wol. Wat
voelde mijn bed hard aan. Jim

Suus | 02 augustus 2006

Je stukje maakt me weer wakker. Sei personaggi in cerca d'autore. Komt hij ook bij mij langs, Jim? Oh, wat ben je slim! Maar hij zal me niet verrassen. Ik, de actrice en mijn personage, zij kennen elkaar al tijden. Hmm. Tot snel.

Pascal | 02 augustus 2006

Alle emoties zijn onmisbaar, je moet alleen de juiste proporties vinden. Angst houdt je scherp en alert... (ik hou niet van soep)

Jim | 02 augustus 2006

Beste Allemaal,

Ik ga definitief afscheid van jullie nemen. Er zijn veel te weinig
pogingen om op zinvol inhoudelijke wijze op mijn schrijfsels ( en de
schrijfsels van enkele anderen ) te
reageren. Bovendien heb ik een leerstoel aangeboden gekregen aan de Erasmus en krijg weinig tijd, Wel voldoende salaris om aan een
verkering te denken. Ik heb lang getwijfeld tussen Guusje en Suzanne. Guusje is de intelligentste, Suzanne de hartelijkste en de geestigste. Maar ik
heb mijn keus kunnen bepalen. Hartelijke groeten en bedankt. Jim

Susanne | 02 augustus 2006

Daar kunnen we het dan mee doen jongens! Al het goede komt niet in een keer, Jim. De dame in kwestie zal het moeilijk met je krijgen. Evengoed jij ook bedankt voor je waardevolle bijdrage en succes.

de Moeder van Klaas | 03 augustus 2006

Lieve hemel! Mensen, help me toch! Ik heb net een brief gekregen van Klaas uit Sprookjesland. Hij schrijft dat hij alleen maar een illusie is. Wat moet ik beginnen! Ik heb mijn jongen nog wel zo goed opgevoed. Altijd keurig in het pak, een goed karakter, gezond verstand en altijd behulpzaam voor anderen. Alle kennissen en familie vonden het altijd leuk als ze Klaas zagen. Ze zeiden altijd: Klaas, dat is een goeie jongen! En nou blijkt hij alleen maar een illusie te zijn. Waaraan heb ik dat verdiend? Heb ik me dan zo vergist altijd. Nee dat kan niet waar zijn. Het was een jongen van vlees en bloed. Altijd lief voor zijn moeder. Ik weet me geen raad meer, ik wil mijn oude Klaas weer terug. Help, kan iemand me helpen!

Guusje | 03 augustus 2006

Opvoeden is toch altijd een illusie opvoeden?

Nosy | 03 augustus 2006

Er was eens een hondje dat Nosy heette. Hij wilde het wel eens over hondenspeelgoed hebben. Op Antenne hoorde hij mensen praten over opvoeding, hij rook zijn kans. Hij verbaasde zich er over dat de meeste honden tevreden waren met een eenvoudig balletje, een botje of een tak. Zijn interesse werd hierdoor totaal niet gewekt. Zijn baasje probeerde Nosy op allerlei manieren uit zijn lethargie te roepen. In het tuincentrum zocht zij alle vakken af naar interessant hondenspeelgoed. Uiteindelijk vond zij slechts twee voorwerpen die Nosy konden bekoren en waardoor zijn verbeelding geprikkeld werd: Een groen plastic bot met aan weerszijden een veelkleurige drakenkop en een rode plastic ark van Noach vol rose dieren met grappige koppies. Nosy neuzelde dat die ark misschien was afgekeurd als kinderspeelgoed, te veel kleurstoffen, maar toch nog goed genoeg voor een hond. Naar de draken en de ark kon Nosy eindeloos lang kijken. Op een dag probeerde zijn baasje weer eens wat anders. Zij zette een levensgrote plastic hond naast hem neer, het beest was zelfs nog groter dan Nosy zelf. Nosy wist niet wat hij zag: een groot stuk plastic naast zich, in een eigen hondenmand. Nosy wilde geen plastic naast zich en sleurde het keiharde plastic onding onder de bank. Zijn baasje was daar niet blij mee, de hondenpop had veel geld kost. Nosy moest opeens denken aan Poesie, alias Susanne. Hij herinnerde zich fotoos van Poesie met een hele grote pop, op een potje, met een slabbetje. De brave pop had een tevreden glimlach. Poesie leek niet blij. Nosy vroeg zich af waarom die pop daar zo parmantig naast Poesie zat. Was het wel Poesies eigen keus? Hoe heette die pop en wat vond Poesie er eigenlijk van? Nosy zou het interessant en fijn vinden als Poesie, alias Susanne, hier iets over zou kunnen vertellen.....

Susanne | 03 augustus 2006

Kun jij me dan even uitleggen wat opvoeden inhoudt, lieve Guus? Rarara, waar kom jij vandaan, hihi! Moeder van Klaas: heeft u Klaas weleens gevraagd wie hij wil zijn? Heeft u ooit met afstand naar uw zoon gekeken? Misschien moet u Klaas gaan opzoeken in zijn vakantieoord. Om te zien wat Klaas dan nu is. Vakantieoord de werkelijke wereld! Vakantieoord de listige illusie! Tis net een stripverhaal, het leven, hmm?

Poesie | 03 augustus 2006

Nosy! Ik moet even graven. Dat verhaal ligt onder in mijn kattenbak.

Pascal | 03 augustus 2006

alsje verhaal dan maar niet verdwenen is tijdens het verschonen van je kattenbak...

Nosy | 03 augustus 2006

Pascal ben jij net zo nieuwsgierig als ik naar die pop?

de Moeder van Klaas | 03 augustus 2006

Help! Help! Is er dan niemand die me kan helpen. Mijn enige zoon, een illusie! Ik ben altijd goed voor hem geweest. Ik heb hem op de beste scholen gedaan. Ik ben ten einde raad! Ik heb overal navraag gedaan. Niemand weet waar Sprookjesland ligt! Het is op geen enkele kaart te vinden. Ook de PTT heeft geen flauw idee hoe de brieven uit Sprookjesland in hun brievenbussen terecht komen. Help me! Help me dan toch!

Pascal | 03 augustus 2006

@Nosy, ik ben zeker wel nieuwschierig, maar ik denk dat jij net iets nieuwschieriger bent..
@moeder van Klaas
probeer eens in Kaatsheuvel? Belt Klaas je nooit?

Poesie | 03 augustus 2006

Nosy, ik was erg geroerd door je verhaal over jouw hondenspeeltjes. Over de foto’s met de pop heb ik mij aldoor verwonderd. Vooral omdat het zo aansluit bij wat me bezighoudt. Ik vroeg me ook af of ik dat nou zelf wou, dat die pop deed wat ik deed, of dat het een grap van mijn vader was, alleen voor de foto. Mijn vader was een fanatiek amateur-fotograaf. En ik als zijn eerste dochter een bron van vermaak. Albums vol dus. Vooral ik met veel spinazie over mijn gezicht gesmeerd. Want dat spuugde ik altijd weer uit. Maar ik stopte het echt niet zelf in mijn neus en op mijn voorhoofd.
Mijn vader beweerde echter onlangs dat ik het zelf zo wou, met die pop. Mijn moeder stelde ik zojuist dezelfde vraag, maar zij kon het zich niet meer herinneren. Ook niet van wie ik hem gekregen had, want het was geen nieuwe pop. “ Lijkt mij een typische grap van je vader”. En ik denk dat het zo was. Ik kreeg twee plaspotjes voor mijn eerste verjaardag. Die stonden allebei op de WC. Ik zal heus wel gezegd hebben dat die `pop ook plasse’ en `ete’ moest. Maar de rest is waarschijnlijk in scène gezet. Dat ding was twee keer zo groot als ik. Wel is het idioot dat ik uitgerekend door mijn vader een plastic levensgezel toebedeeld kreeg. Mijn papa is een liefdevolle, maar eigenzinnige man. Hij stelt vele soms onmogelijke eisen aan zijn partner. Eisen die te maken hebben met hoe hij de dingen het liefst heeft. Hij houdt niet meer zo van compromissen sluiten. Verwacht dat zijn partner aan zijn verwachtingen tegemoet komt. Toch vertelt hij mij vaak het tegenovergestelde als ik hem om relatietips vraag. En kan hij zich weinig voorstellen wat de lol is van een vakantie alleen, zoals ik regelmatig doe. Eigenlijk houdt hij helemaal niet van alleen zijn. Ik doe het allemaal net anders. Ik wil zien en houden van wat leeft, wat kronkelt, rent en stilstaat, naar me toekomt. Ik wil graag ruimte maken voor het andere. En voor mijzelf. Maar ik vind het niet eenvoudig, Nosy. Zo’n pop daarentegen is erg hanteerbaar. Wil jij mij vertellen wat je nou zo fascinerend vond aan die symbiotische draken en een boot vol overlevenden?

Susanne | 03 augustus 2006

En verder wil ik graag van Klaas weten of we ons zorgen moeten maken of dat zijn hysterische moeder juist een teken van genezing voorstelt.

Auteur | 04 augustus 2006

Auteur komt op, samen met de zes door hem in het leven geroepen personages: Houten Klaas, de Moeder van Houten Klaas, Guusje, Jim, Landloper en Pirandello. Allen kijken diep ontgoocheld. Alleen Auteur doet een narrendansje en trekt gekke gezichten en lange neuzen. Auteur: alle zes mijn personages voelen geen behoefte het woord te voeren. Slechts Pirandello wil een kleinigheidje zeggen. Pirandello: "Alle illusies verlaten de zinkende werkelijkheid." Allen verdwijnen achter de schermen. Ook Auteur trekt zich kushanden werpend terug. Er klinkt een hevige gongslag. Het doek valt.

Susanne | 04 augustus 2006

Applaus!!! Natuurlijk zou je terugkeren. Ik ben onder de indruk. Had het moeten raden. Je hebt tenslotte je theorie praktisch uiteengezet 02-08. Klaas en zijn moeder waren 1, dat was snel duidelijk. Jim en landloper ook. Ik dacht echter dat Jim flirtte met Guusje door een landloper tot leven te wekken. Had nooit de connectie gelegd. En Guusje was eigenlijk wel heel erg mild tegenover Klaas, hmm? Ik weet werkelijk niet wat dit over auteur zegt. Heb je last van grootheidswaanzin? Wil je vertellen dat mijn angst voor illusies gegrond is en dat ik dom ben om te denken dat ik er nooit meer in 1 zal belanden door naar openheid te streven? Zijn wij de zinkende werkelijkheid? Of wilde je gewoon laten zien hoe slim je bent? Dit toneelstuk fascineert me al jaren. Ik zou het ooit graag opnieuw uitvoeren. Had daar hele andere ideeën over dan jij. Interessant, monsieur Auteur. Van wie heb je het meest weg? Jim, de man met overzicht natuurlijk. Wil je nog antwoord geven op mijn vragen?

Poesie | 04 augustus 2006

Hé! Noseeeeeeeeeeeey! Heb speciaal voor jou wat geschreven. Kom dan! Kom spelen!

Zusje | 05 augustus 2006

Susanne, het valt me van je tegen dat je Auteur verdenkt van Grootheidswaanzin en het etaleren van Slimheid. Dit is de reactie van de grote massa, die als iemand zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, gaat roepen: Allemaal Hoogmoedswaanzin! Kop eraf! Ik bewonder zijn inzet, intelligentie en zijn speelsheid van geest. Ik betreur zijn vertrek, samen met zijn ontgoochelde personages.

Susanne | 05 augustus 2006

Ach welnee, Zusje. Ik roep niets. Natuurlijk voel ik me enigszins in de maling genomen en daarom reageer ik wat gepikeerd. Om niet als een meisje uit de massa gezien te worden, PFFF, lieve hemel, zal ik voortaan een 'broertje' aanroepen voor dat soort uitspraken, goed? Nogmaals, ik ben zeer te spreken over de betoverende kwaliteiten van Auteur. Maar al zijn personages namen een bovengemiddelde positie aan. Iets alwetends en met hoge verwachtingen van de tegenpartij. Dat zegt ongetwijfeld ook iets over auteur. Dus nu ben ik nieuwsgierig naar auteur en zijn beweegredenen. Ik moet trouwens zeggen dat bij het teruglezen het niet bestaan van Guusje mij nog het meest aan het hart gaat. Ik koester een blinde adoratie voor slimme vrouwen.

Zusje | 05 augustus 2006

Bedankt voor je reactie Susanne. Ik kan me voorstellen dat je inderdaad verrast en gepikeerd was, door de grote hoeveelheid personages. Anderzijds waren al die personages wel op jou gericht, dus ik zou me, als ik jou was, toch ook gevleid voelen. Ik vond het soms moeilijk om de personages te volgen, terwijl ze geloof ik toch allemaal iets aan jou duidelijk probeerden te maken, steeds op een andere manier. Zelf had je het over een herdefiniering van geluk. Landloper heeft een duidelijke omschrijving van geluk gegeven. Ik vond er wel wat in zitten. Sprak die omschrijving jou aan? Wat Guusje betreft, slimme vrouwen zijn inderdaad prettig om mee om te gaan, maar ik had zelf toch een zwak voor de Moeder van Klaas. Door jou werd ze welliswaar hysterisch genoemd, maar ik vond het een mooie dramatische rol, vol betekenis. In de loop der geschiedenis zijn opvallende vrouwen, meestal door mannen, maar al te vaak hysterisch genoemd. Daarmee probeerde men ze meestal monddood te maken. Het woord wordt nooit voor mannen gebruikt. Het woord hysterisch is eigenlijk niet meer dan een scheldwoord, ook tegenwoordig nog.

Nosy | 05 augustus 2006

Poesie! Ik was een paar dagen op pad. Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Het raadsel van de pop is voor mij nog even groot. Van wie was de pop? Hoe heette de pop? Wat is er verder met de pop gebeurd? De pop kwam toch niet uit de lucht vallen! Heb je later, toen je groter was, nog met de pop gespeeld, of met andere poppen? Kun je je zelf helemaal niks meer herinneren van de pop? Ik zelf was niet dol op poppen en vond als kind zelfs tantes met maskers verschrikkelijk griezelig. Waarschijnlijk omdat die gezichten niet bewogen. Anderzijds was ik altijd geboeid door het sprookje van Wassilissa en haar pop. Die pop had magische krachten en hielp Wassilissa met alles in een vijandige buitenwereld met een stiefmoeder en een heks in een huisje op kippenpoten. Omdat ik zelf tamelijk simpel ben, ben ik meestal geboeid door complexere dingen. Het groene bot met de draken, heeft twee gezichten en dus twee kanten. Ik zie het niet als een symbiose. Ook de kikkerprins is een dergelijke figuur, maar dan in twee gedaanten, zowel kikker als prins. De ark van Noach bevalt mij, omdat op een overzichtelijk klein oppervlak, de hele wereld samenkomt, een soort Antenne. Ik zie het dus niet zo zeer als overlevenden, maar als een verzameling van veelsoortige figuren met allerlei verschillende vormen. Dieren hebben meestal fantasierijkere vormen dan mensen. Jouw tekeningetjes van Poesie met de krokodil bevallen mij ook enorm. Ik zal in de toekomst eens proberen een foto van mijn twee speeltjes te maken, zodat ik die kan laten zien. Ik ben niet zo handig digitaal. Kun je nog eens uitleggen op welke manier, de foto's van jou met de pop aansluiten bij wat je bezig houdt?

Susanne | 06 augustus 2006

Allereerst spreek ik jou net zo graag, Zusje. Geluk is wanneer je niet meer bang bent, ja. Maar echte angsten lossen niet zomaar op. Je besluit niet zomaar, vanaf nu ben ik niet meer bang, nee. Eerst realiseer je je dat je bang bent, dan is het zaak dat je begrijpt waar die angst vandaan komt. Vervolgens moet je die angst leren herkennen in de verschillende verschijningsvormen die hij heeft aangenomen. Angst verweeft zich met het leven. Ze uit zich niet altijd op dezelfde manier. Zo kunnen woede, onredelijkheid of controledrang voortkomen uit angst. Om gelukkig te zijn, moet je wel iets besluiten. Je moet je angst onder ogen durven te komen. Dat gaat beetje bij beetje. Maar elke keer overwin je weer iets. En bezorgt je een kleine dosis geluk. Soms zelfs extase. Je voelt dat je groeit. Er is niets mooiers dan dat. Ik ken dat gevoel, zusje. Maar ik raak nog vaak verstrikt in mijn levenspraktijken. Ik neem namelijk graag risico’s. Zo van, dat durf ik best, kom op, doe nou maar. Bewust roekeloos, lijkt het wel. Of geveinsd onbevangen.
Ik zie heel veel bange mensen om mij heen. Zeker tussen de 25 en de 35. Met een beetje goed gesprek komt het soms wel op tafel. Maar de meesten kijken mij hulpeloos aan als ik beweer dat geluk in jezelf zit en dat je niet bang moet zijn om onder ogen te komen wat je tegenhoudt om gelukkig te zijn. Hoe doe je dat dan? Wij leven in een wereld waar van alles te koop is om pijn te verzachten. Het aanschaffen en tot je nemen van dit soort pijnstillers, zowel materiële als chemische als lichamelijke, geven kortstondige geluksmomenten. Dat is echter niet het geluk waarover wij spreken. Heel verwarrend. Misschien wil ik daarom juist wel graag wat meer openheid tussen mensen. We kunnen elkaar wel een handje helpen denk je niet?
Bij hysterie associeer ik met emotionele kortsluitingen. En de mannelijke versie is denk ik gewoon gekte. Dat uit zich anders. Minder uitgesproken misschien? Dramatisch was de rol van moeder Klaas wel, dat is een beter woord. Maar als ik denk aan opvallende vrouwen in de geschiedenis als bedreiging voor mannen, denk ik aan een combinatie van hysterie en genialiteit. Dat is voor mij niet de moeder van Klaas.

Poesie | 06 augustus 2006

Nosy..Moet nog dieper graven! Zal beter mijn best doen.

Susanne | 06 augustus 2006

Zusje, je klinkt vaak een beetje bozig op de mannenwereld. Van waar komt dat?

Pascal | 06 augustus 2006

Jammer dat mensen denken dat gevoel te koop is. Natuurlijk is het goed dat pijnstillers te koop zijn, maar die moeten niet meteen gebruikt worden als er een beetje hoofdpijn optreed. Natuurlijk mag je jezelf weleens "kietelen" door wat leuks te kopen. Wanneer je niet lekker in je vel zit kan dat helpen, maar helaas is dat tijdelijk. cliche, maar toch: Geluk is niet te koop, geluk dwing je af... Ik ben wie ik ben, probeer sociaal te zijn en tegelijkertijd niet over me heen te laten lopen. Ook verwacht ik niet per definitie is terug als ik een keer sociaal ben, als het dan wel gebeurt. verder heb ik nog een hoop goede, maar uiteraard ook slechte eigenschappen. O ja: en ik ben echt............

Nosy | 07 augustus 2006

Pascal, wat zijn jouw slechte eigenschappen? Hoe dwing jij geluk af? Heb jij nog geen pseudoniem?

Susanne | 07 augustus 2006

Oei, je zegt heel veel dingen. Hoe dwing je geluk af? Waarvan af? Of heo? En wat noem jij sociaal zijn, Pascal? En noem eens een paar van je slechte eigenschappen? En wat is een echt mens?

Poesie | 07 augustus 2006

.....Je stelt dezelfde vraag op hetzelfde moment. Bizar.

Pascal | 07 augustus 2006

ik kan lui zijn, ik ben een beetje verslaafd aan internet, ik heb niet altijd de nodige discipline (voorbeeld: "vroeger" op school leerde ik op het laatste wat ook wel eens te laat was... kheb gelukkig wel een diploma :-D)een goede eigenschap wat soms wel eens een slechte eigenschap kan zijn is dat ik een gevoelsmens ben. Tja ehm hoe dwing je geluk af.... dat is moeilijk uit te leggen. een heel verhaal misschien wel. wie weet ooit vertel ik het jullie bij genot van een drankje ofzo. met "ik ben echt" bedoelde ik dat ik geen karikatuur, personage, verzinsel etc ben. een echt mens is denk ik ieder geval iemand die fouten durft te maken en het randje durft op te zoeken, maar wel een grens kent. Verder iemand die naar anderen wil luisteren en aan andere denkt, maar ook aan zichzelf. en waarom ik geen pseudoniem heb? geen idee, heb ik ook nooit gehad, vroeger speelde ik wel eens dat ik iemand van The A-Team was of een acteur of een zanger, maar heb nooit echt een pseudoniem gehad. Hebben jullie een idee wat een pseudoniem zou kunnen zijn??? en wat is jullie idee van een mens? wat zijn jullie slechte eigenschappen?

Nosy | 07 augustus 2006

Pascal. Ik heb nagedacht over een mogelijk pseudoniem voor jou. Voor een pseudoniem kun je een kenmerk of eigenschap van je zelf op de voorgrond plaatsen. In jouw geval bijvoorbeeld: Hagenees, Luisteraar, Mijmeraar, Adviseur, Gevoelsmens enz. Je kiest zelf waar je jezelf het meest door gekenmerkt voelt. Een echt mens is voor mij iemand die zelf nadenkt en niet napraat wat anderen ergens over zeggen. Iemand anders zal misschien een echt mens een sociaal mens noemen. Daarmee komen we meteen op mijn slechte eigenschappen. Ik ben niet zo sociaal, meer op spullen (hondenspeelgoed) dan op mensen gericht. Ik luister slecht, ben ongeduldig, gauw verveeld en niet erg inlevend, lui, ongeconcentreerd, chaotisch enz.

Pascal | 07 augustus 2006

maar je hebt zelfkennis, dat is erg positief
en als je er dan nog wat mee doet zou het helemaal mooi zijn, als je dat zou willen natuurlijk.

groeten,
Ad Viseur
zoiets? :-)

Susanne | 07 augustus 2006

Hahaha, echte mensen aan boord. Het gros van de mensen praat anderen na en denkt voornamelijk aan zichzelf. Wat noem je hun dan? Dingen? Volgens mij hebben jullie het over wat je juist mooi vindt aan iemand. Wat bijzonder maakt. Nosy, vond jij het niet grappig dat jij en poesie praktisch op hetzelfde moment dezelfde vraag stelden? Of wil je niet met haar praten zolang de poppenaffaire niet opgehelderd is? Ik ben wel nieuwgierig naar je goede eigenschappen. Ik vind je wel fantasierijk.
Pascal: ik heb geen discipline. Ik ga op zoek naar iemand die me dat kan bijbrengen.

Pascal | 07 augustus 2006

Nou Suus mocht je die gevonden hebben, stuur mij die dan ook ff
:-)
eerlijk gezegt ben ik bang dat discipline een ding is die niemand je bij kan brengen, dat moet je zelf doen...

Nosy | 07 augustus 2006

Pascal, ik vind je keuze uitmuntend en grappig, zelf vind ik Ad Viseur heel goed bij je passen. Ik denk niet dat ik met mijn zelfkennis iets gaat doen. Wat zou jij willen dat ik er mee deed?

Nosy | 07 augustus 2006

Poesie, ik vind het niet zo bijzonder dat wij tegelijkertijd dezelfde vragen aan Pascal stelden. Onze vragen liggen nogal voor de hand en we zijn allebei soms 's nachts wakker. Wat vind jij er zo grappig aan? Ik heb talloze goeie eigenschappen, wat zijn de jouwe?

Nosy | 07 augustus 2006

Poesie, ben je al opgeschoten met je onderzoek naar de pop?

Zusje | 07 augustus 2006

Susanne, ik denk niet dat ik jou kan helpen. Je verdwijnt als persoon achter een heleboel abstracte, dramatische woorden en beschouwingen: 'bewust roekeloos, geveinsd onbevangen', 'geluk zit in jezelf', 'je moet je angsten tegemoet treden', enz. Je zegt dat je streeft naar openheid, maar je verbergt je, als individu, achter al je verheven abstracties. Het verband met je dagelijks leven blijft in je uitingen ver te zoeken. Voor een buitenstaander lijk je minstens net zo verstrikt in je abstracties, als in je (mij onbekende) levenspraktijken. Ik zou je ook "hulpeloos" aankijken, als je tegen mij sprak. Het klinkt allemaal goed, maar verdere invulling blijft afwezig. Misschien heb je toch iets aan deze opmerkingen, hoewel ze voor jou misschien niet nieuw zijn, maar daar hoor ik hopelijk nog wel iets over. Het voordeel van een concreet voorbeeld is dat iemand anders daar anders tegen aan kan kijken en dat je dan vervolgens iets nieuws hoort van die ander. Als iemand met jouw beschouwingen mee probeert te gaan, heeft hij of zij geen houvast. Hij krijgt geen beeld van jou of van je situatie.

Susanne | 07 augustus 2006

Hèhè. Eindelijk. Ik heb geen pseudoniem nodig, want ik ben zo geheim als wat. Haha. Tis vreselijk.

Susanne | 08 augustus 2006

Ik voel me dubbel over je uitspraken Zusje. Ik zal niet ontkennen dat je gelijk hebt. Ik praat in abstracties, metaforen en met veel bijzinnen en dat wordt mij in het dagelijks leven ook vaak verweten. Echter vaak door personen die zich zelf niet blootstellen, die om wat voor reden dan ook, alleen laten zien wat ze willen laten zien. Het is mijn handicap om dat a.s.a.p te willen achterhalen, om al eerder genoemde oude redenen. Dan weet ik in welke mate ik mijzelf kan zijn. Als ik niet het achterste van mijn tong laat zien, weet je dat ik mij kwetsbaar voel.

Ook jij laat me alleen zien wat je wilt, net als Auteur, Houten Klaas, moeder van Klaas, Jim, Landloper en Guusje, Pascal, Nosy en alle anderen. Wij zijn abstract. We houden allemaal wat voor ons. Ik zeg dat ik verlang naar een open ontmoeting, niet dat ik er goed in ben. Bij nader inzien kan ik misschien beter zeggen dat ik verlang naar een ontmoeting, waarbij de mogelijkheid tot openheid ontdekt en benut wordt. Ik wil er goed in worden. Dat betekent dat ik niet zo alert moet zijn op het mogelijke beschamen van mijn vertrouwen. Ik probeer teleurstelling nu te zien als een gevolg van een situatie ipv het doel van de ander.

En ja, ik schrijf daar vaagjes over en over wat me zoal bezighoudt op het Internet. Ik vind het prachtig om te zien hoe er vervolgens met elkaar meegedacht wordt. Maar sorry. Ik persoonlijk zoek die soort openheid in het samenkomen van `echte' mensen in het echte leven en niet van pseudoniemen. Het is een subtiel iets dat bepaald wordt door bijvoorbeeld tijd, lichaamstaal, humor, warmte, aftasten, vragen, welwillendheid, aandacht, herkenning en de persoonlijke omstandigheden van beide personen. Ik heb al drie miljoen keer eerder gezegd dat ik niet uitsluitend afga op wat het verstand mij vertelt, maar ook op mijn gevoel. Mijn gevoel wordt gestuurd door mijn zintuigen. Die kunnen niets op het Internet. Ik denk dat je het beste met me voor hebt en dat je je wilt verdiepen in wat mij bezighoudt, maar dat is toch geen ontmoeting van mensen, met alles wat daarbij hoort? Dat is een uitwisseling van gedachten. Ook waardevol. Maar verwijt mij niet de verkeerde dingen. Voorwaarde NR.1 voor de ontmoeting die ik voor ogen heb = oogcontact. Als dat te abstract is, gaan we wel een keer koffie drinken. Dat zullen we zien of ik nog steeds zo geheim ben.

Susanne | 08 augustus 2006

Maar oké. Bewust roekeloos/ Geveinsd onbevangen. Een recent voorbeeld, de minnaar uit het vorige stukje. Gedisciplineerde escapist. Ik stop met hem omdat ik voel dat hoe dichter bij ik kom, hoe vaker we met elkaar slapen, hoe meer hij zich afsluit van me. Dat terwijl we elkaar al langer en redelijk goed kennen. Hij is bang dat ik verliefd word en hij wil geen relatie. Dat willen alle meisjes in zijn optiek. Dat vind ik jammer, meen ik. Ik heb het gevoel heb dat wij iets anders voor elkaar kunnen betekenen. Ik ben zoekend naar wat er mogelijk is tussen ons en dat is alles behalve een relatie. In werkelijkheid voel ik me kwetsbaar. Ik weet dat hij niet het type wat zorgvuldig om zal gaan met mijn gevoelens. Hij is ook niet fair. Hij geeft, vraagt en trekt zich dan terug. Ik weet waar dat vandaan komt. Ik denk nog een keer. Ik zie dat alles wat er tussen ons gebeurt in kwaliteit zal verminderen. Dan is de speeltijd is voorbij, wegwezen voor het te laat is. Jim komt tussenbeide en vertelt me dat je eerst de strijd moet leveren om de relatievorm en dan pas open kunt zijn. Jongen-meisje, vrienden en minnaars? Zie je wel, onmogelijk. En inderdaad, het contact wordt natuurlijk niet weer hetzelfde. Oh. Ik merk dat ik hem mis. Ik signaleer van alles in mijn onderbuik. Hij daagt iets in me uit. Hij heeft iets wat ik niet heb. Ik laat me weer ontvoeren. Hij vraagt waarom. Omdat iets me zegt dat ik het moet, denk ik. Juist omdat je niet voorzichtig met me doet. Omdat je me aanvalt in wie ik ben. Omdat je om tegengas vraagt. Je geen genoegen neemt met mijn gedraaipraat. Omdat je ruimte neemt. Omdat ik dingen in je herken. Kracht en donkere randjes -Omdat ik dat leuk vind, zeg ik. Ben ik echt niet verliefd? Nee. Wel vraag ik mijn beste vriendin om op me te letten. Als ik flets begin te worden gaat het niet goed. Zij vindt mij maar een waaghals. Toch we komen opeens heel snel dichter bij elkaar. Meer dan voorheen. Ik heb ook een hoop van wat hij niet heeft. Zijn wispelturigheid kan me echter de kop kosten. Mijn besluit staat echter vast. Ik zal heel dicht bij mezelf blijven. Dan komt het goed. Hoe dan ook. Kabbelend beekjes komen later wel.

Ad Viseur | 08 augustus 2006

Eigenlijk heb ik ook geen pseudoniem nodig, maar ik vond het wel grappig zo en iedereen weet toch "wie" ik ben (lees: hoe ik echt heet)
Nosy wat je met je zelfkennis kan doen is jezelf verbeteren. dingen die je wil verbeteren aan jezelf. De 1e reactie zal waarschijnlijk zijn "ik wil niets aan mezelf verbeteren", maar wanneer je er even over nadenkt zal er vast wel iets zijn wat jijzelf wil verbeteren waardoor je jezelf ook beter gaat voelen....

Pascal | 08 augustus 2006

Volgens mij ben ik vrij open, maar ik kan me vergissen natuurlijk. Feit en logisch is wel, dat je over internet, geschreven tekst, langer na kan denken. Anderzijds, "niemand" kent je en heeft er ook geen gezicht bij, wat meer uitnodigt om dingen te vertellen die je als je iemand persoonlijk ziet (op korte termijn) niet snel zal vertellen.
Persoonlijk contact is wel prettiger en de kans op miscommunicatie is kleiner.
hint(naar alle geinterreseerden): ik lust wel een bakkie!(=koffie)

Nosy | 08 augustus 2006

Ad Viseur, wie zegt dat ik me niet goed voel? Wat denk jij dat er aan mij te verbeteren valt? Je kent me nu een beetje, dus....

Nosy | 08 augustus 2006

Pascal, Ad Viseur, Poesie, Susanne, Zusje en Auteur, gaan jullie maar samen een bakje koffie drinken of een ander drankje. Nosy gaat niet mee, want Nosy bestaat niet.

Ad Viseur | 08 augustus 2006

Nee ik zeg niet dat je jezelf moet veranderen en ik zeg niet dat je je niet goed voelt. Ik zeg verbeter jezelf en voel je beter. Dus als je je al goed voelt, mooi! en je kan je nog beter voelen. Zoals ik eerder zei, ik ben niet geschoold in dit soort dingen dus ik weet niet welke je eerst zou kunnen aanpakken, maar volgens mij hebben de meeste met elkaar te maken dus als je er 1 aanpakt zullen er een aantal meeverbeteren. Probeer mensen te vinden die ook van hondenspeelgoed houden. Als je daarmee een gesprek hebt, dan praat je over iets wat je interreseerd en dan luister je vanzelf ook goed omdat je je beter in kan leven. Je zal je niet zelf vervelen waardoor je meer geduld op kan brengen. Zo ontwikkel je denk ik die slechte eigenschappen die ik net noemde en wie weet kun je die later dan ook toepassen bij andere onderwerpen waardoor je nog meer prettigere gesprekken krijgt. Die "slechte" eigenschappen horen bij je, dus je zal ze nooit helemaal kunnen "uitbannen" maar wel "verbeteren".

Pascal | 08 augustus 2006

Ad Viseur en Poesie "bestaan" ook niet en toch ook wel
Ad en P zullen ook geen koffie drinken, maar Susanne en Pascal wel
en wie weet willen er nog meer mensen die achter een pseudoniem schuil gaan. Dus Nosy komt niet, maar komt de persoon achter Nosy wel??

Nosy | 08 augustus 2006

Bedankt voor je advies Ad. Gemeenschappelijke interesses lossen inderdaad veel op!

Nosy | 08 augustus 2006

Een goeie vraag Pascal. Die persoon komt ook niet.

Nosy | 08 augustus 2006

Ik hoop voor jou dat Susanne wel komt....

Susanne | 08 augustus 2006

Hahaha en als ik nu zeg nee, krijg ik zeker, zie je wel zie je wel, ze is niet open. Toedeloe. Pascal: Ik denk al weken na over hoe ik een vorm kan bedenken die het mogelijk maakt dat er een schijnbare spontane ontmoeting zou kunnen plaatsvinden naar aanleiding van deze gesprekken, mocht daar behoefte aan zijn. Zomaar even bij Dudok gaan zitten met koffie en appeltaart om de boel daar in levende lijve voort te zetten vind ik banaal en geforceerd. Ik zou me heel ongemakkelijk voelen. Ik denk zelfs dat ik niet zou willen weten of het nou Nosy is die ik tegenkom, of Pascal. Namen zeggen uiteindelijk niets. Ik ben een romantisch meisje. Ik vind dit allemaal heel romantisch. Mensen met maskers die elkaar vinden in de duisternis. Ik heb uiteindelijk iets bedacht. En ik zie wel of jullie verschijnen. Pascal jij waarschijnlijk wel. En Nosy blijft achter zijn boom verstopt. En Zusje thuis bij haar niet bestaande ware liefde. Want die denkt, ik kan dat dwaze kind toch niet helpen. So be it.

Susanne | 08 augustus 2006

Wat het dan is, zal ik vermelden in een nieuw artikel. Goed?

Pascal | 08 augustus 2006

Nosy, jammer dat je niet wil, maar ik zal je ook niet verplichten...
Lees Susanne's nieuwe artikel en kijk of je daarmee wat wil/kan. Ik ben benieuwd wat je alternatief is Susanne.

Ad Viseur | 08 augustus 2006

Graag gedaan Nosy. En hou me op de hoogte!

Zusje | 08 augustus 2006

Susanne, ik zal er inderdaad niet zijn. Ik geef er de voorkeur aan om onze relatie virtueel te houden. In aanvang definieer ik (om met Jims woorden te spreken), van mijn kant, ons contact als virtueel en dat wil ik zo houden. Ik wil nog wel iets kwijt over het oogcontact waar je het over hebt. Ik denk dat je ook op dat gebied alert moet blijven, dat je vertrouwen niet beschaamd wordt. De uitdrukking poker-face bestaat niet voor niets. Verder zijn heel veel mensen in staat om heel charmant en aardig te lijken, terwijl zij dat niet zijn. Oogcontact zegt dus niet altijd alles, zeker niet bij sluwe, geslepen, ervaren personen. Wat dat helpen betreft, ik reageerde op jouw stukje van 06-08.

Susanne | 08 augustus 2006

Dankje voor je reactie zusje en je tip. Met onze virtuele relatie ben ik tevreden. Wat betreft 06/08. Ik heb al veel geschreven over mijn angsten en over hoe ik denk gelukkig te worden, ook vanuit persoonlijk opzicht. Als dat niet concreet genoeg is, kun je toch naar een praktijkvoorbeeld vragen? Die geef ik je dan. Maar nogmaals, ik vraag echt nergens om hulp. Ik ontken mijn zwakheden ook niet. Elkaar een handje helpen, dat bedoel ik over en weer. Van elkaar leren is misschien beter dan. Door uit te wisselen. Ik vond de beschuldiging echt te voorbarig. Jij geeft zelf vaak geen antwoord op mijn vragen, bv. 06-08. Wil jij wel persoonlijk worden?

poesie | 09 augustus 2006

Lieve Nosy. Ik heb nagedacht en nagedacht, maar ik weet echt niets van de pop op de foto. Niemand weet hoe ze heette of waar ze vandaan kwam. Ik hield wel van spelen met poppen. Zo was er de pop die ik in bruikleen had van mijn jongste tante. Zij had haar Monique genoemd. Zo noemde ik de pop dus ook. Zij was best groot, maar niet zo groot als de pop op de foto. Een ander popje, die ik kreeg toen ik wat ouder was, vond ik heel erg mooi. Voor haar maakte ik, toen ik een jaar of 8 was zelf kleertjes. Ze had lange haren en wimpers. Ik kan me geen naam herinneren. Mijn favoriete barbie, met lange bruine haren, heette prinses Laura, net als in de winkel. Ik gaf mijn favoriete poppen blijkbaar zelf geen naam, zo lijkt het. Ik liet de poppen het dagelijks leven naspelen. Prinses Laura had vriendjes, had soort van seks en kreeg kinderen. Ging uit wandelen en deed de was in de wasmachine. Volgens mij had ze geen werk. Ze was gewoon rijk. Ze had een enorm huis, gebouwd door mijn vader met daarin enorm veel meubeltjes. Poppenhuizen van andere meisjes ruimde ik trouwens altijd op met verjaardagen en zo. Daar heb ik nu geen last meer van.

Ik heb nog eens goed naar de foto’s gekeken, Nosy. Ik zie een meisje met een pop. Het meisje weet precies wat ze aan de pop heeft, want de pop is onveranderlijk. Ze kan niets zeggen, niets denken, niet uit zichzelf bewegen, heeft geen eigen wil, geen geheimen. De pop is niemand. Daarom doet het meisje alles met haar samen. Dat vindt het meisje fijn. De pop behoort aan het meisje toe. Het meisje zou het nooit anders willen. Want het meisje hoeft zo niet bang te zijn dat de pop opeens zegt dat ze nu wel eens een ander vriendinnetje wil en haar alleen zal laten.
Dat meisje ben ik niet. Mijn vriendinnetjes zijn geen plastic figuren, maar mooie eigenwijze meiden. Ik kan me wel gedragen als het meisje. Die pop, dat ben ik ook niet. Ik ben hartstikke levendig. Maar ik kan me wel net zo gedragen als de pop.
Wat ik het vreemdst vond aan de foto is dat het me liet zien hoe ik denk dat mensen soms samenzijn. Hoe degene met wie je samenleeft in de loop der tijd kan veranderen in de pop. De vaste vorm, de prettige stoel waar je elke dag je krant in leest. Je kijkt niet meer naar de ander als iemand met een eigen leven, maar als een onderdeel van jouw bestaan dat je niet meer kwijt wilt. Je doet niets om de pop weer tot leven te wekken. Stiekem vrees je het moment dat het gebeurt. Dat de pop opeens gaat praten.

Ik vond je uiteenzetting over de draken en wassilissa erg fijn. Had jij ook iets wat je geluk gaf? Verder ben ik nog steeds niet over de schok heen van je tantes met maskers. Waarom deden ze dat in godsnaam? Mocht je ze niet zien?

Ad Viseur | 09 augustus 2006

Die grote pop, daar kun je een leuk Suske en Wiske verhaal van maken. Mysterie Monique...

Pascal | 09 augustus 2006

ga je de 400x gelezen redden Susanne

Zusje | 09 augustus 2006

Het is niet mijn opzet om verwijten te maken of je van iets te beschuldigen, naar mijn idee zijn het slechts opmerkingen. Tenslotte zijn we toch voor ons plezier op Antenne. Grote beschouwingen over het menselijk leven hebben volgens mij alleen zin als ze geillustreerd zijn met voorbeelden uit het leven van alledag. Dat kunnen ook fantasievoorbeelden zijn. Wij bewegen ons om verschillende redenen op het Net. Ik lees verschillende sites om te kijken of er iets is dat mij boeit om er vanuit mijn perspectief opmerkingen over te maken. Meestal gaat het dan om iets waarvan ik denk: daar kun je ook anders over denken.Ik heb geen behoefte om persoonlijke zaken of problemen op te schrijven. Dat hangt samen met mijn uitgangspositie, het heeft dus niet te maken met bange geslotenheid of iets dergelijks. Jij hebt duidelijk wel behoefte om grote levensvragen op te schrijven en wil daar geloof ik best over van gedachten wisselen. We hoeven elkaar niks op te dringen waar we geen zin in hebben. Als jij het goed vindt dat ik niet persoonlijk wordt, wil ik best nog wel eens ergens een opmerking over maken, vanuit mijn visie.

Susanne | 09 augustus 2006

Zusje, natuurlijk wil ik dat. Ik denk dat we bij deze onze verstandhouding vorm hebben gegeven. Ik vind het enorm grappig dat je het Internet afstruint naar interessante zaken waarop je jouw visie wilt geven. Het schept een bepaald beeld van je. En bovendien maakt het me nieuwsgierig naar je wat je allemaal weet. Ik ben het meer dan met je eens dat beschouwingen over het leven begeleid moeten worden door praktijkvoorbeelden. Het verduidelijkt en maakt herkenbaarder. Het is op omgekeerde wijze voor mij de manier om rond te snuffelen in de filosofie, geschiedenis en wetenschap. Ik zoek naar onderwerpen die aansluiten bij wat er gebeurt in het leven om mij heen, naar dat wat me opvalt. Wil dus niet persé alles lezen van Plato. Ik denk dat je kennis die je op deze manier opdoet beter tot je neemt en vaker gebruikt. Groet!

Nosy | 10 augustus 2006

Hai Poesie, wat een veelzijdig en goed verhaal heb je geschreven! Een ONVERANDERLIJKe pop. Vroeger, zelfs tot mijn twintigste, wilde ik ook altijd dat mijn vriendschappen altijd hetzelfde zouden blijven. Maar als ik het me dan voorstelde, had de wereld moeten veranderen in het kasteel van Dorenroosje en mijn vrienden in zoutpilaren.Ik begreep ten slotte dat onveranderlijkheid geen optie was. Een van mijn vrienden wil, nu nog, het liefst dat zijn vriendin zich als een pop gedraagt. Hij vindt haar mooi om naar te kijken, maar heeft liever niet dat zij al te veel praat. Zijn vriendin zegt vaak iets wat hem niet bevalt en dat verstoort zijn ideaalbeeld van haar en zijn schijnbaar vredige rust. Vroeger wilde ik ook altijd dat mijn vriendjes en vriendinnetjes net zo dol waren op mij, als ik op hen. Ik had altijd een 'beste' vriend en vond het niet fijn als die met iemand anders speelde, zelf speelde ik ook niet met iemand anders. Ik was volledig gefocussed op één persoon. Bovendien waren mijn vrienden veel onverschilliger en laconieker dan ik, met betrekking tot onze vriendschap. Uit zelfbehoud ben ik later mijn affectie maar over verschillende personen gaan verdelen en dat bevalt me goed. Met mensen met wie je elke dag samenleeft, kunnen bepaalde rituelen ontstaan, vaste vormen, het kan lijken alsof de status quo nooit meer zal veranderen. Maar soms wil je zelf iets anders en soms de ander en soms moet je praten om te kijken wat ieder wil. Meestal is er één die zich meer plooit naar de ander. De ander weet duidelijker wat hij wil. Soms is het lekker dat de één heel lang doet wat de ander wil. Soms kan die ene daar genoeg van krijgen en soms wil die ander ook wel eens duidelijk persoon om zich heen. Niemand wil graag een willoze marionet zijn in het poppenspel van iemand anders. Je vroeg of ik ook iets had wat geluk bracht. Ik had een klein zwart steentje in mijn schooletui, dat was mijn 'gelukssteentje', het zit nu nog ergens in één van mijn potten met stenen. Ik heb er altijd aan getwijfeld of het wel een gelukssteentje was. Het had een bijzondere hoekige vorm en ik fantaseerde dat het vroeger van een Neanderthaler was geweest en dat die het zo glad en hoekig had gemaakt. Of misschien had hij het ook zomaar in het het bos gevonden en meegenomen omdat het hem opviel. Neanderthalers leken mij wel okay.
Je vroeg ook naar mijn tantes met hun maskers. Mijn tantes gingen waarschijnlijk naar Carnaval. Zij droegen lange bruidsmeisjesjurken en hadden allebei hetzelfde eenvoudige mensenmasker op, met vurige rode wangetjes. Het waren de eerste maskers die ik zag en de tantes lachten achter hun maskers. Het was voor mij totaal nieuw en zij beseften waarschijnlijk in het geheel niet dat het voor mij griezelig was. Het gebeurde in een kamer vol mensen en zij kwamen niet speciaal op mij af. Ik zag hen gewoon binnenkomen, ik was misschien drie of vier en ik versteende van angst. Laatst zag ik ergens een klein kindje dat zich een hoedje schrok van iemand die met een zonnenbril op haar afkwam. Mensen hebben vaak geen idee wat er in kinderen omgaat! Zoiets was het. Poesie, jij leert Nosy in dit kleine hoekje van Antenne wel goed kennen..... Nog even over jouw foto's, wat mij vooral opviel, waren de verschillende gelaatstuitdrukkingen van jou en de pop. De pop kijkt tevreden en jij kijkt een beetje stuurs. Het meisje kijkt helemaal niet alsof ze het fijn vindt dat de pop naast haar zit. Daardoor kreeg ik belangstelling voor de combinatie van jullie beiden.

Pascal | 10 augustus 2006

382, gaat de goede kant op

Susanne | 10 augustus 2006

Jezus Pascal! Als wij elke dag kijken, gaat het vanzelf, hahaha. Ik heb mijn column met de uitnodiging tot ontmoeting in het echte leven trouwens gepland in september, na mijn vakantie. Niet dat je denkt dat ie niet meer komt. Je bent de enige trouwens die reageerde op mijn verzoek om een definitie van KRITIEK. Het valt me op dat elke keer als ik serieuze mensen daarom vraag, er geen antwoord komt. Jammer, want ik denk echt dat het verhelderend zou werken. Volgens mij willen we allemaal hetzelfde. Kwaliteit. Nooz...Ik neem weer even mijn tijd om te reageren, goed?

Nosy | 10 augustus 2006

Prima Poesie.

Pascal | 11 augustus 2006

Nog maar 5 te gaan! natuurlijk komt het ook omdat wij er dagelijks naar kijken, maar we zijn niet de enige gelukkig!
column in september, goed hoor geen probleem het heeft geen haast. Naast serieus zijn kan ik trouwens ook wel niet serieus zijn hoor :-). tja jammer dat niet iedereen reageerd en ook jammer dat sommige mensen wel reageren, maar dan meteen in de aanval gaan. een discussie is geen probleem, maar het moet een discussie blijven, maar goed, dat is mijn mening :-D

Ad Viseur | 11 augustus 2006

De 400e lezer, wat een eer... Susanne gefeliciteerd!!!

Nosy | 12 augustus 2006

Pascal, Susanne heeft je een beetje geciteerd! Heb je het gelezen bij de column van Karim?

Pascal | 13 augustus 2006

Nosey, bedoel je de reactie op de definitie van kritiek?

Nosy | 13 augustus 2006

Ja, die bedoel ik Pascal. Grapje.

Pascal | 14 augustus 2006

oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
ok ik dacht al :-)
Nosy, sorry, geen Nosey

Ad Viseur | 15 augustus 2006

Goh ik dacht de 400 zal misschien net gehaald worden, maar als het zo doorgaat lukt de 500 ook nog!

Pascal | 17 augustus 2006

Volgens mij kijken Nosy, Susanne en ik alleen maar 3x per dag ofzo en dat tikt wel aan :-)
maar zo is er natuurlijk niets nieuws meer te lezen als we alleen maar lezen.
Hoe ver ben je trouwens met je stukje voor september Susanne? of begin je daar ook pas in september aan?

Nosy | 18 augustus 2006

Pascal, heb je dat stukje van Oscar gelezen over de band Midlake? Wat vind jij van die muziek? Jij hebt er toch verstand van?

Pascal | 18 augustus 2006

Ja ik heb wel (een beetje???)verstand van de muziek, maar ik ken Midlake (nog) niet, dus daar kan ik niet over oordelen...
wel kan ik vertellen dat er weer 3 leuke Haagse bands aan zitten te komen. Er zijn veel meer leuke Haagse bands en ook leuke Nederlandse bands/acts, maar deze zijn ook leuk bezig op 3fm, tmf, the box etc.
(hiphop/r&b) R.O.O.O.M. (www.rooom.nl), (rock) Gemstone (www.gemstone.nl) en (rock) Seven (www.sevenmusic.nl). De laatst genoemde is zaterdag te horen/zien bij Top Of The Pops en staan op Lowlands. toevallig zijn ze komende vrijdag alle 3 te horen tussen 20:00 en 22:00 bij Ramonaaa (ook te beluisteren via www.ramonaaa.nl en www.midvliet.nl). We beginnen de uitzending trouwens met een leuke bands/act uit Rotterdam: Ziggi.

Pascal | 18 augustus 2006

Zo, dat was ff slikken. Normaal gesproken ben ik co-host/side-kick of hoe je het wil noemen. Vandaag zat ik in het 2e uur dus achter de knoppen(lees: nu was ik de DJ), leuk, maar wel even wennen natuurlijk en ik heb nog heel veel te leren...
Prettig weekend!

Nosy | 19 augustus 2006

Pascal, bedankt voor al je informatie. Ik weet niet of ik dat allemaal zal beluisteren. Ik ben niet zo'n luisteraar. De radio staat bij mij altijd uit. In ieder geval ook een prettig weekend! Ik ben ook een tijdje weg. Tot later!

Pascal | 20 augustus 2006

Dan kom je toch gewoon naar de bands toe! hahaha.
vakantie Nosy?

Pascal | 04 september 2006

537, goed hoor, gefeliciteerd Susanne!

Pascal | 20 september 2006

Het wordt lastig, maar de 600 zou je ook nog kunnen halen!

Pascal | 13 oktober 2006

ja hoor, 601!

naam:

link http://:

reactie:

afbeelding:

spambotcontrole

Tweets about "#rotterdam"

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	18	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	19	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	20	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	21	26	30	35	39	43	48	52
5				22		31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	36	41	45	49
2	7	11	16	20	24	29	33	37	42	46	50
3	8	12	17	21	25	30	34	38	43	47	51
4	9	13	18	22	26	31	35	39	44	48	52
5		14			27			40

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	24	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	25	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	26	31	35	40	44	48
5		14			27		36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	41	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	42	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	43	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	44	48	52
5			18			31		40

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	18	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	19	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	20	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	21	26	30	35	39	43	48	52
5				22		31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	36	41	45	49
2	7	11	16	20	24	29	33	37	42	46	50
3	8	12	17	21	25	30	34	38	43	47	51
4	9	13	18	22	26	31	35	39	44	48	52
5		14			27			40

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	24	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	25	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	26	31	35	40	44	48
5		14			27		36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	41	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	42	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	43	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	44	48	52
5			18			31		40

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	18	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	19	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	20	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	21	26	30	35	39	43	48	52
5				22		31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	36	41	45	49
2	7	11	16	20	24	29	33	37	42	46	50
3	8	12	17	21	25	30	34	38	43	47	51
4	9	13	18	22	26	31	35	39	44	48	52
5		14			27			40

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	23	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	24	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	25	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	26	31	35	40	44	48
5		14			27		36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	15	19	24	28	32	37	41	45	50
2	7	11	16	20	25	29	33	38	42	46	51
3	8	12	17	21	26	30	34	39	43	47	52
4	9	13	18	22	27	31	35	40	44	48
5		14		23			36			49

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	7	11	15	19	24	28	32	37	41	46	50
2	8	12	16	20	25	29	33	38	42	47	51
3	9	13	17	21	26	30	34	39	43	48	52
4	10	14	18	22	27	31	35	40	44	49
5				23			36		45

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	40	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	41	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	42	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	43	48	52
5			18			31			44

j	f	m	a	m	j	j	a	s	o	n	d
1	6	10	14	19	23	27	32	36	41	45	49
2	7	11	15	20	24	28	33	37	42	46	50
3	8	12	16	21	25	29	34	38	43	47	51
4	9	13	17	22	26	30	35	39	44	48	52
5			18			31		40