j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
M | 14 juni 2006Wat goed van je, er zijn maar weinig mensen die dat kunnen en willen, petje af! |
Guin | 15 juni 2006inderdaad knap hoor! Mijn oma is onlangs overleden die was ook demenent, haar man bleef haar iedere dag vertellen dat haar ouders toch echt gestorven waren in de 2e WO al! Mijn oma raakte dan helemaal in paniek, eerst het nieuws dat ze geen ouders meer had en dan ook nog het nieuws dat er oorlog was...het was werd dan is en dan was ze opeens bang omdat ze dacht dat het oorlog was! Ik heb haar te weinig bezocht want ik werd altijd te emotioneel ik heb altijd veel respect gehad voor de dames en heren van het tehuis die zo leuk met dr konden zijn. Leuk stuk ontroerend |
Guin | 15 juni 2006Dement uiteraard niet demenent |
Barbara | 15 juni 2006Wat vervelend voor haar dat haar man dat bleef vertellen! Stel je voor dat je elke dag opnieuw als voor het eerst hoort dat je ouders overleden zijn, ik moet er niet aan denken. |
jannie | 15 juni 2006Wat mooi geschreven! ontroerend en grappig tegelijkertijd. Goed dat je deze mensen de laatste dagen van hun leven nog wat plezier en gemoedsrust bezorgd en ze ook in hun waarde laat. |
Pascal | 15 juni 2006alles wat gezegd moest worden is gezegd...ik sluit me er alleen maar bij aan! |
Mickey | 18 juni 2006Goed stuk! Herkenbaar.. Ik heb 3 jaar de activiteitbegeleiding op een afdeling voor dementerenden in verpleeghuis verzorgd. Geweldig werk. Voor mijn leeftijdsgenoten (ik ben 22) vaak onbegrijpelijk dat ik overweg kon met 'die oudjes', maar ik genoot altijd enorm. Als jong meisje wilden ze me altijd vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Ik luisterde en stelde vragen, maar bovenal hebben we het overgrote deel van de tijd enorm gelachen! |
Lot | 20 juni 2006Ook voor mij heel herkenbaar! Als 16jarige puber met de nodige bagage en negatieve houding tegenover de hele wereld besloot ik te stoppen met de middelare school. Ik zou het jaar daarna al aan mijn huidige opleiding beginnen, maar in de tussentijd wilde ik wel wat bijverdienen met een baantje. Ik kwam terecht op de psychogeriatrische afdeling van een verzorgingshuis aan de slinge, waar ik in de afdelingskeuken en activiteitenbegeleiding werkte. Ik had altijd een hekel aan bejaarden, maar dat ebte direct weg. Het ging heel slecht met me in die tijd, maar ik kwam wel mooi elke dag met een glimlach op mijn gezicht thuis. Ik had nooit achter mezelf gezocht dat ik dat werk zou volhouden, maar daar ben ik op terug gekomen. Ik heb er veel van geleerd en ben nog altijd blij dat ik dat toen heb gedaan! |