j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Qua maatschappelijke status behoor ik hoogstens tot de sub-top. Meer zit er voor mij niet in. Dat komt zo: ik hou van voetbal!
Niet dat ik daar mee zit. Dan maar wat minder status. Ik ben sowieso geen type van going-on-with-the-Johnsons. Want als ik dat was, had ik allang gegolfd. En dan had ik misschien nog kunnen uitgroeien tot een echte 'kakker'. NOT!! Mijn roots liggen in de buurt van De Kuip, ik ben een voetbalmeissie.
M'n hele leven lang geniet ik van dat spelletje van mannen die achter ballen aan jagen om ze vervolgens weer hard weg te schoppen. De tactieken, de trucjes, zelfs de schwalbes vind ik interessant.
Volgens mij zit het voetbal in mijn genen. Was mijn grootvader al niet een fanatiek voetbalspeler? En bracht deze opa, die de oorlogsjaren in Londen zat, mij niet de liefde voor het Engelse voetbal bij? Nog voor ik opa kon zeggen, leerde hij mij 'Arsenal' zeggen. En voor mijn eerste verjaardag kreeg ik een.... ? Inderdaad: een bal!
Ook mijn vader kon er wat van. Die speelde bij een club in Den Haag. Nee, ADO niet, daarvoor had de familie toch weer teveel klasse. Hij speelde bij een nette rooms-katholieke club waarvan de naam me ontschoten is.
Als voetbal niet in de genen kan zitten, dan ligt de aard van mijn voetbalpassie in mijn jeugd. Zoals wel meer vreemde gewoonten vaak hun oorzaak in de jonge jaren hebben. Dan is de grote schuldige mijn vader. Want die was in zijn vrije tijd voetbaltrainer bij Animo Hoogvliet. En dat betekende dat hij mij, om te voorkomen dat ik aan mijn moeder zou vragen wie de meneer was die het vlees sneed, bij thuiswedstrijden meenam naar 'het veld'. Waar mij altijd een actieve rol werd toebedeeld. De kleine meid moest namelijk uit volle borst 'HUP ANIMO' roepen, vooral als het slecht ging. Voor het moreel van de boys. En dat deed ik dus, vol overgave. Alsof een onderdeurtje met twee stijve vlechtjes en blosjes op haar wangen zou opvallen bij al het gejoel van de grote mensen.
Aan het eind van de wedstrijd volgde altijd een beloning. Afhankelijk van het resultaat, uiteraard. Gewonnen? Dan bleef vader genieten van het glorieuze moment en hapte hij zijn biertjes. Natuurlijk werd de dochter van de trainer dan niet vergeten en mocht ik wel tien keer snoepen voor 5 cent. Verloren? Dan deelden we samen in de smart en knabbelde ik, op weg naar huis, op de achterbank van de auto behoedzaam aan de verdiende dropveter.
Zo raakte ik in de ban van het voetbal. Tegenwoordig kom ik nooit meer in een voetbalstadion. Geef mij maar televisie-voetbal, kan ik de doelpunten in de herhaling lekker vanuit 4 hoeken zien!
Toch verzeilde ik één keer in een Skybox. Hier speelden enkele mij bekende Ducootjes, Diederikjes en Olafjes samen Jiskefet-je. Met luide stemmen vroegen ze de Lullo's om porties bitterballen. Ik mocht mee-Jiskefet-ten. "Verrek, Vicky, jij ook hier, kindje?" Ze stelden me voor aan mij onbekende blazer-types. "Dit is ......, zij is SCHRIJFSTER!" Zo, zo, poeh, poeh. De hete aardappels zeiden 'aangenaam', en gaven mij glaasjes champagne.
Op mijn vraag of ze van de wedstrijd hadden genoten, barstten ze in lachen uit. Want voetbal, daar ging het toch helemaal niet om? Zij waren hier voor hun werk, het netwerk. En als ik schrijfster was, dan moesten we vooral nog eens afspreken. Ze waren altijd geïnteresseerd in 'free publicity', leuk interviewtje, fotootje erbij. Ik koos voor mijn 'roots' en bedankte voor de eer. Ik spotte de spits van de thuisclub, en daar wilde ik wel een stukje over schrijven. De imitatie-Jiskefetters bekeken het maar.
Nee, ik weet het zeker: eens een voetbalmeissie, altijd een voetbalmeissie. Of het nou in de genen zit, of niet.
Karin | 08 juni 2006Wat een leuk stukje, maar niet herkenbaar voor mij. Twee jaar geleden had ik een "date" met een Rotterdammer en toen ontdekte ik via hem dat Sparta OOK een Rotterdamse voetbalclub was. |
Vicky | 09 juni 2006Ai! Zal ik je gauw nog even updaten. We hebben ook Excelsior nog. Zij spelen komend seizoen ook in de eredivisie. Op hun site berichten ze er trots over: |
Karin | 09 juni 2006Oja, oja, Excelsior noemde hij toen ook! Nu komt alles terug;-) |
Vicky | 09 juni 2006Ha,ha, ja, gek cadeau he? Misschien typisch Rotterdams: lekker nuchter! |