j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
‘Ja zeg, ik ben geen twintig meer.’ Ik hoor het vaak om me heen. Het wordt meestal als een verontschuldiging gebruikt. Als een excuus waarom iemand niet zo avontuurlijk, niet zo energiek of niet zo mooi meer is. Wanneer ik dat hoor neem ik aan dat ze dat toen wél waren. Want als je twintig bent, ligt de wereld aan je voeten en heb je er zin in. Je bent een bloem in volle glorie, een frisse lentezon, hét lokaas van mannen op alle leeftijden.
Ik voel de druk als mensen dat zeggen. Ik heb geen excuus om me lamlendig te voelen, nergens zin in te hebben, saai te zijn. Ik word zenuwachtig van het besef nu op mijn mooist en avontuurlijkst te moeten zijn. Heel mijn leven kon ik me verschuilen achter mijn jonge leeftijd. Ik kon alle fouten maken die ik wilde. Mensen vonden me toch wel lief, schattig en onschuldig. Nu hoor ik bij de volwassenen. Ik word op mijn daden afgerekend.
Ik besef me dat jong zijn ook niet alles is. Soms word ik gek van alle keuzes die ik nog moet maken, met mijn gebrek aan ervaringen en wijsheid. Ik schrik van het feit dat de idolen van nu jonger zijn dan ik. Maar dit zijn niet mijn idolen. Mijn idolen hebben geleefd, maar blijven groeien. Ze hebben bewuste keuzes gemaakt in hun leven, zijn gelukkig en hebben rust gevonden. Rimpels verraden enkel dat ze veel gelachen hebben.
Als ik me afvraag wat ik in godsnaam belangrijk vind in dit leven en hoe ik gelukkig kan worden denk ik bij mezelf: Ja zeg, ik ben nog geen vijftig!
Linda | 21 mei 2006:D Herkenbaar! En grappig geschreven! Ik ben 22, in de bloei van mn leven dus..? Nouja.. ik geniet wel hoor.. Voor je het weet ben je 30! ;) |
Pascal | 22 mei 2006kben 28 erg richting de 30 dus, maar ik voel me 24, dan duurt de 30 nog wel even :-) |
peter | 23 mei 2006Ik ben met mijn 52 zeker geen twintig meer, maar ik kan met niet herinneren dat argument ooit te hebben gebruikt als ik iets niet deed of kon. Natuurlijk doe ik niet meer zo als toen ik 20 was, gelukkig maar, maar Motel Mozaique of andere bijzondere gelegenheden waar ik me toch weer een beetje jong kan voelen wil ik niet graag missen. Wat dat betreft is Rotterdam een fantastische stad voor mensen zoals ik. Gelukkig woon ik er niet want ik zou er doodmoe van worden om hier altijd te moeten zijn en niets te mogen missen. Ik ben toch zeker geen twintig meer. |