j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Hoe kan er in nog geen 48 uur zoveel gebeuren? Er razen zoveel verschillende emoties door me heen. Alles is zo heftig.
Daar kom je aanlopen. Lijkbleek. Verlopen make-up en slordige haren. Ik wacht in de deuropening op je. Jóuw verdriet, om zíjn zelfmoord, die zoveel misère bij de mensen om je heen veroorzaakt. Jouw leven ligt plat en tegelijker tijd draait de wereld door. Hun verdriet is jouw verdriet. En jouw verdriet is mijn verdriet. Jij bent misschien wel mijn beste vriendin en er zijn geen woorden om je te troosten.
Het gesprek met haar. Het gesprek wat er gewoon een keer moest komen. Omdat we elkaar al weken niet hebben gesproken. Ik houd van haar en kan haar eigenlijk niet missen in mijn leven. Maar in de weken dat we geen contact hadden, heb ik me ook afgevraagd wat onze vriendschap nou eigenlijk waard is. Ik was zo boos! En zo teleurgesteld! Ze ziet de dingen zo anders als ik. We denken zo verschillend. Ik kan de juiste woorden niet vinden om haar duidelijk te maken wat ik bedoel. Want wat ik ook zeg, ze ziet het niet. En zij voelt zich net zo onbegrepen. Ik had haar afgeschreven! En terecht misschien. Terwijl als ik haar stem hoor, ik weet dat ik dat helemaal niet kan.
En dan aan het einde van de dag de woorden die hij zegt. De woorden die mijn hoofd laten tollen. Hij vraagt me dingen die ik mezelf niet eens durf te vragen. En hij zegt de dingen die dat stemmetje in mijn achterhoofd fluistert. Dat stemmetje wat ik liever negeer. Het maakt me verward en toch is het zo bijzonder. Hij geeft me kippenvel en bezorgt me een warm gevoel tegelijk. Het is meer dan ik kan bevatten. Het gevoel dat hij bij me los maakt gooit alles overhoop wat veilig en vertrouwd is.
"Veilig, of alleen vertrouwd?"
Ik weet het niet! Ik weet het echt niet! Ik weet niet of ik moet stil staan of vluchten! De wereld draait, ik ben er licht van in mijn hoofd. Zoveel verschillende emoties. Zo heftig. Wat is echt en wat niet? Misschien moet ik maar gaan slapen. Morgen, als ik de dag heb verwerkt in al mijn dromen, zal alles een heel stuk meer helder zijn!
Linda Korner
Nancy | 12 mei 2006vaag zeg |
mickey | 15 mei 2006ja..zulke ervaringen zijn vaag idd, nancy! maar wel levensecht en enorm heftig! take care..lin!! |