Twee vrouwelijke organisatoren, vier vrouwen in het ensemble, twee vrouwen voor het zoet en twee vrouwen achter de bar. En de mannen? Zij dronken bier, rookten sigaretten, leverden commentaar en maakten ruzie. Kortom het was een avond vol traditie waarin de avant-garde van de Kaapse Kunsten zich gedwee schikten in hun nederig lot.

Ik had een plaatsje vooraan uitgezocht zodat ik de dames goed kon zien en horen. Mijn pech was dat bij de twee duo’s (Prokofiev en Martinu) de muziekstandaard het zicht op de violen ontnam. Ik zagl alleen twee paar wijd open ogen de notenbalken afrollen. Maar het voordeel was dat de muziek recht in mijn hart stroomde en dat ik de breekbaarheid van het langzame en zachte strijken kon voelen.

Bij het speelse stuk van Martinu leken viool en altviool elkaar achterna te zitten, als kat en muis in de bekende tekenfilm. En bij het intermezzo voor strijktrio van de Hongaar Kodály droomde ik weg naar de geborgenheid van het Hongaarse boerendorp. Je verstaat er niemand maar je weet dat het goed is, de tafel is gedekt en de mensen lachen naar je.

En dan is het pauze. Gelukkige mensen staan in de rij voor een zoet buffet gemaakt met kaneelthee uit samovar. Ze lachen naar elkaar als de dorpelingen in Kodály’s intermezzo.

Eerste violiste Caroline Wagner (hoor mp3) had een programmatoelichting geschreven die zij en Monique van Zelst voor het begin van elk stuk voorlazen. Een lesje muziekgeschiedenis dat een streng contrapunt vormde met de informele sfeer in de Zondvloed. De spreekbeurtjes lieten ook zien hoe keurig De Bezetting Speelt zich aan de Classico partituur houdt: alle musici worden geacht iets over hun werk en of instrumenten te vertellen. Anyway, ik leerde ik dat Alexander Borodin niet alleen muziek schreef maar ook een politiek pamflet voor het vrouwenkiesrecht. Kodály (met Bartok) Hongaarse volksmuziek in kaart bracht (vandaar die romantische associaties). En dat de Kreutzersonate van Janacek is geschreven als een crimi, gebaseerd op Tolstoi’s gelijknamige novelle, die zich op zijn beurt weer liet inspireren door Beethoven’s Kreutzersonate. Dat hoorde ik te weten maar wist ik nog niet. En als je zo’n toelichting hebt gehoord, luister je anders naar het stuk. Gekras wordt jaloezie en een toontje hoger wordt suspense.

Of het nu kwam door de muziek, de taart, mijn plaatsje vooraan, mijn buurvrouw, ik weet het niet maar ik na afloop van het concert stapte ik als oom Dagobert uit zijn geldzwembad: verrijkt en geïnspireerd. Klaar om met mijn betoverende vioolspel de wereld te veroveren.

Check: stichting dsps

Wil je ook zulke lekkere taart voor eigen kamerconcert: josephadejong@gmail.com