j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Ik loop op straat en ik kijk omhoog naar de lichte wolken aan de donkere lucht. Ik ben 3, misschien 4 minuten geleden een halte eerder uit de laatste metro gestapt. Een stukje lopen door de nacht. I need to clear my mind.
Hoe doe je dat, opnieuw beginnen? Een nieuwe garderobe, een andere haarkleur? Een schoon weblog? Een nieuwe baan? Een andere studie?
Verhuizen?
Ik heb het vaak gewild. Het verleden achter me laten en een frisse start maken. Ik heb het geprobeerd. Mijn spullen gepakt en verhuisd, ingetrokken, weggelopen, teruggekomen, samen gaan wonen. In de hoop rust te vinden. Veiligheid. En soms leek ik op de goede weg, maar uiteindelijk werd ik toch weer ingehaald door dat wat ik achter liet.
Jij. Ik wou dat ik je opnieuw zou leren kennen. Dat ik opnieuw verliefd op je zou worden. Dat ik alle fouten die ik gemaakt heb niet zou maken en ik mezelf kon behoeden voor de fouten die jij maakt. Ik hoopte dat we, na 8 maanden uit elkaar te zijn geweest, opnieuw konden beginnen maar dat kan niet. De dingen die we elkaar hebben aangedaan blijven tussen ons in staan. Jouw leugens. Mijn labiele gedrag. Onze gevoelens, die we op de een of andere manier gewoon niet met elkaar kunnen delen. We houden zoveel van elkaar. We willen het allebei zo graag. En ik weet dat ik me voor altijd met jou verbonden zal voelen. Jij en ik, wij horen bij elkaar. Maar maken we elkaar gelukkig en groeien we samen, of stranden we steeds weer op dit punt?
Je zit te diep om los te laten. Maar je staat te ver af om verder te gaan.
Ik stap uit de auto en loop naar de deur. Ik kijk hem nog na als hij wegrijdt. Mijn gevoel verstikt me. Zowel mijn hart als mijn verstand laat me in de steek. En het liefst zou ik naar boven willen rennen, mijn spullen pakken en vluchten. Naar een plek waar niemand me kent. Maar in plaats daarvan kruip ik in bed en huil ik mee met Grey's Anatomy...
Linda Korner
Aardbei | 14 april 2006dat klinkt als tijd voor ijs en film.. jeetje Lin we maken wel vaak een beetje hetzelfde mee op hetzelfde moment ..succes meid |
charlie | 14 april 2006waar je ook heen gaat, je neemt altijd jezelf mee. |
Stevie | 18 april 2006Maar af en toe verlies je jezelf toch ook? |
Angelle | 01 mei 2006"Je zit te diep om los te laten. Maar je staat te ver af om verder te gaan" |