'Hee, hoe gaat-ie?', beantwoordde ik zijn groet. Terwijl hij vertelde dacht ik aan vroeger. Ruim dertig jaar geleden hadden wij elkaar voor het eerst ontmoet. Hij scharrelde wat met een studiegenootje van mij, hij hield zich graag op in universitaire kring. Hij, die door zijn vader naar de Profeet was vernoemd maar door ons Barry genoemd wilde worden.

Hij was politiek vluchteling, een bijzonderheid in de jaren '70. Hij was ruig, oer, een natuurman met een wilde zwarte baard en sterke, behaarde armen. Hij hield van discussiëren, politieke discussies vooral! En wij, beginnend sociologie-studenten, konden daar ook wat van. We waren tegen van alles, en helemaal tegen het establishment. Barry was de felste van ons allemaal, vooral als hij de nodige rozeetjes op had. Want alcohol, daar was hij niet aan gewend. Dat had niet gemogen van zijn vader en van de Profeet.

In de loop der jaren kwam ik hem steeds minder vaak tegen. Hij veranderde net zo vaak van minnares als ik van studierichting of werkgever. Soms, heel soms klonk er ineens vanuit onverwachte hoek zijn 'hee, dame!'. En dan maakten we een praatje. Hij sprak niet meer over vroeger, het contact met zijn familie was verbroken, hij wilde nooit meer naar waar hij vandaan kwam. Hij sprak over waarom hij zijn baard had afgeschoren (niet representatief), over zijn carrière (iets in de assurantiën) of over zijn gezinnetje. Want met het afscheren van zijn baard was hij zijn wilde haren verloren. In zijn optiek had hij het meest maximale op vrouwengebied gescoord. Een blonde, tengere lerares Nederlands die les gaf op een gymnasium. Zijn vrouw was zijn statussymbool!

Ik herkende steeds minder in deze man, met wie we vroeger door de stad hadden gezworven. Op blote voeten over de Coolsingel, hippies als we waren. Hadden wij ècht ooit met deze man in zijn nep-Texaanse Marlboro jasje in de vijver op het Schouwburgplein gedanst in een zwoele zomernacht?

Het ging goed met hem, heel goed zelfs. Trots toonde hij een foto van zijn dochter, die ik voor het laatst had gezien toen ze vijf was. Het evenbeeld van haar vader had nu geblondeerde haren. De zware donkere wenkbrauwen waren in smalle boogjes geëpileerd. Wat was ze veranderd! 'Ja', vertelde hij, 'Janneke is naar de plastisch chirurg geweest. Die neus en die kin, hè, die waren toch wel erg oriëntaals. Het is nu allemaal wat kleiner.' Of ik wist dat ze inmiddels een huis in Hillieberg hadden? Hij hobbiede er wat in de gemeentepolitiek, VVD, prima partij! Nu was hij op weg naar de Gispen-store, Yvette had een nieuwe lamp uitgezocht. Ze waren bijzonder gecharmeerd van Gispen!

Waarom sprak hij toch zo achter-uit-de-keels? Barry, die vroeger steenkolenengels sprak en leuk was! Barry, die zijn eerste Nederlandse woordjes uitsprak met een accent dat je meteen voor hem innam! Ik vond hem niet meer leuk. De natuurman, die eigenlijk naar de Profeet heette, was een nep-meneer geworden. Hij vond dat ik niet veel veranderd was, maar uit zijn mond klonk het licht bestraffend. Alsof ik had verzuimd me aan zijn regels te houden die voorschreven dat je een mevrouw moest worden. Ik was nog steeds een rommelig type, ik liep nog steeds graag op blote voeten en binnenkort zou ik samen met Lief door Europa gaan zwerven. We namen afscheid. Beloofden elkaar 'de groeten thuis' te doen.

's Avonds vertelde ik Lief over Barry. Hoe moest dat nou later met hem? Als hij dement zou worden en zich alleen nog maar de naam die hij als jongen droeg kon herinneren? Als hij in ijle dromen een knoestige man zou zien, op de binnenplaats van een klein huisje van zwerfkeien, die de geiten bij elkaar dreef? Als hij in de elegante blonde vrouw tegenover hem tevergeefs zijn moeder zocht, die haar donkere krullen onder een hoofddoekje verstopte en altijd gebloemde schorten over haar blauwkatoenen jurk droeg? Zou hij dan in zijn oude hoofd op zoek gaan naar de roots die hij had ontkend? Ik zou het nooit weten.

Barry, zou je dit lezen? Als je deze zomer je huisje in Toscane nu eens zou laten voor wat het was? Om vakantie te vieren in je geboorteland en Janneke en Yvette hun echte oerpapa en oerman te laten zien ..... Doe het, nou het nog kan!