j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
De logisch volgende stilte bracht hem opluchting. Hij voelde zich lichter en bestelde twee espresso. Het meisje dat hen de hele avond had bediend hing iets te ver naar voren, terwijl ze de borden wegnam. Ze ving zijn blik, die hij net te laat uit haar decolleté opviste. Ze leek niet eens geërgerd maar liep wiegend terug naar de open keuken. De gedimde lichten bliezen een goudglansje over haar bruine krullen. Hij had ineens trek in iets zoets; dit restaurant stond bekend om zijn tiramisu. Hij gluurde naar zijn tafeldame en bestelde in gedachten direct het dessert weer af. Ze konden blijkbaar beter gaan.
In de taxi duurde de stilte voort. Hij zag zijn stad langs flitsen. Zwart glanzende gebouwen, verlicht door oranje straatlantaarns en fel neon. Brede straten, waarop auto’s, scooters en fietsers elkaar in hun haast probeerden te omzeilen. Uit cafés werd muziek de nacht in gedreund. Binnen zou men lijf aan lijf staan. Bij het stoplicht stonden twee dames met korte rokjes samen te lachen. Hij zag de taxichauffeur ook kijken naar hun lange benen. Misschien gingen ze wel naar zijn favoriete club. Als hij deze meisjes daar zou tegenkomen, zou hij hen caipirinha’s aanbieden. Ze zouden drinken en dronken worden, en hem de hele avond vergezellen. Voor hij het wist, hield de taxi stand. Ze stonden voor haar flatgebouw. Hij keek opzij, maar ze stapte de taxi al uit zonder nog wat te zeggen.
xxxx
En toen was hij stil. Ze kon niet geloven, wat hij net had gezegd. En vooral niet hoe kort hij was geweest. Vijf jaar uiteindelijk afgesloten in vijf minuten. Ze probeerde haar tranen terug te dringen voor de serveerster ze zou zien. Ze draaide haar hoofd weg. Het restaurant was vol en boven de tafels hing de rook in dikke wolken. Het diffuse licht verwarde haar nog meer. Toen ze hem weer aankeek, stroomden de tranen al over haar gezicht.
In de taxi was het doodstil, omdat ze niets meer tegen hem kon zeggen. Ze staarde uit het beslagen raampje de nacht in. De stad lag wazig achter tranen, condens en regendruppels. Vloeibaar leek het buiten, alsof alle hardheid was opgehouden te bestaan. De gebouwen langs de weg bogen zich in medelijden omlaag. Ze zocht naar woorden, om hem nog ergens van te overtuigen. Maar de straten gleden aan haar voorbij en zo sloeg de taxi haar eigen straat in. Ze ademde diep in, beet op haar lippen en verliet de taxi.
L. | 23 maart 2006Leuke binnenkomer! Ik wacht in spanning op je volgende stuk! |