j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Op uitnodiging van de Stadsredactie van Museum Boijmans van Beuningen heeft schrijver Ernest van der Kwast zich laten opsluiten in de Straatgalerij, de gratis te bezoeken expositieruimte van het Boijmans. Over zijn verblijf houdt hij een dagboek bij.
DAG 6 & 7
Donderdag 9 maart 2006
Een schrijver die niet schrijft, doet research. Gisteren, woensdag, heb ik geen letter op papier gezet: ik heb de hele dag met de technische dienst opgetrokken. Zij hebben een sleutel van een vitrine die ik erg graag wil hebben. Uiteraard willen ze die niet geven, maar ze hebben wel laten zien waar de sleutel hangt. Dat ging ook weer niet zo van: ‘Ernest, hier hangt de sleutel van de vitrine met daarin de kreeftentelefoon van Dali.’ Ik heb daar een hele dag research voor moeten doen. Dat wil zeggen: een hele dag automaatespresso moeten drinken en een hele dag seksistische grappen moeten aanhoren en vertellen.
Vanochtend – toen de gehele technische dienst aan het koffie drinken was – ben ik hun werkplek ingeslopen en heb de sleutel van de Dali-vitrine verwisseld met de sleutel van een fiets die ooit gestolen is. Ik ben benieuwd of de telefoon werkt, en of ik er bijvoorbeeld mijn moeder in Toronto mee kan opbellen. Ze hoort graag van me hoe het met mij gaat. Hoe mijn leven eruit ziet. Of ik gelukkig ben. Ik vertel vaak dat ik doodongelukkig ben en dat ik niet weet hoe het verder met mijn leven moet, dat ik existentiële angsten heb, bang ben voor de maatschappij, bang ben voor mensen op straat, voor kunstenaars met zagen en voor plassende kleuters. Maar mijn moeder is een Indiase vrouw en zij skypet. Het voordeel van skypen is dat het vrijwel niks kost. Iets wat mijn Indiase moeder fantastisch vindt. Dingen die gratis zijn of haast niks kosten zijn haar hobby. Een beter woord is misschien: obsessie.
Het nadeel van skypen is dat je elkaar amper hoort en dat er een vertraging in de lijn zit van zo’n vier seconden. Als ik zeg dat ik bang ben voor lachende mensen, dan zegt mijn moeder dat mijn vader weer in de periode zit dat hij niet onder douche wil gaan.
Hopelijk brengt de kreeftentelefoon verandering.
Dat zullen we morgen zien. Vandaag is een schrijfdag. Vandaag moet er aan de Literatuur worden gewerkt, hoewel de Straatgalerij zwart ziet van de kunstenaars met hamers, hand- en decoupeerzagen en schuurmachines. Zelfs met bouwvakkerskoptelefoon op word ik gek van de intense herrie. Soms vraag ik me af: Wat is de volgende stap in mijn schrijverscarrière? Ga ik naast een heimachine schrijven? Of houdt mijn schrijverscarrière hier op. Staat er morgen in de krant: SCHRIJVER ZAAGT ZIJN HANDEN ERAF. (Iets wat technisch onmogelijk is, althans met een handzaag, maar dit terzijde). Of staat er morgen in de krant: KUNSTSTELENDE SCHRIJVER MOET DE CEL IN. We zullen het morgen allemaal zien. Zoals het er nu uitziet, wordt morgen een enerverende dag. Misschien komt het meisje met de krullen en sneeuw in het haar ook eindelijk langs. (O, druifjes, ik ben zo verliefd/ Ik heb een lied in mijn buik/ Laat me zingen onder een raam/ met natte haren en koude handen/ als de jongen van eenentwintig/ die ik ooit ben geweest).
Hoe langer een schrijver onder de mensen komt, hoe gekker hij wordt.
In de middag wordt er gevraagd of ik dagboekfragmenten wil voorlezen aan scholieren en studenten die worden rondgeleid door het museum. Maar na de eerste voordracht volgen er geen andere meer. Eén van de scholieren maakte mijn blauwe druifjes belachelijk, waarop ik hem een klap op zijn kop verkocht met mijn debuutroman, waarop mijn kantoor bestormd is door een complete klas middelbare scholieren, waarop voor het eerst sinds acht jaar ‘groot alarm’ is geslagen in museum Boijmans van Beuningen.
Dit belooft veel goeds voor morgen.
goudlokje | 09 maart 2006Mooie telefoon! Maar.. hoe weet ik nu als onschuldige lezeres of ik niet in de maling genomen wordt? |
A. | 09 maart 2006Het verblijf in de museumgalerij klinkt goed, meneer de schrijver. |
Cor | 09 maart 2006Is je oog gevallen op de foon. Cool man... Ik wil hem wel van je kopen. Dan krijg je van mij een replica |
Guldane | 09 maart 2006Ik kom je opzoeken in de cel. Zou wel leuk zijn. Krijgen we een interview met een (g)rauwe ondertoon. |
Doet er nu even niet zo veel toe | 09 maart 2006Ik ben vandaag langs geweest in je bureau. Gelukkig heb je voor ons blijkbaar een uitzondering gemaakt, en toch nog een stukje uit je dagboek willen voorlezen (dag 5, dinsdag 7 maart). Zoals steeds was het tien keer beter toen je het voorlas, dan wanneer ik het zelf per ongeluk zou zijn tegegekomen op een van mijn eindeloze omzwervingen op het wereldwijde web. |
Ernest | 09 maart 2006@Cor Doe een openingsbod! |