Joris Boddaert woont sinds hij een ½ jaar oud is in Rotterdam. Hij werkte in de jaren ’60 voor de krant de Christelijke Rotterdammer, werkte negen jaar voor het Vrije Volk en in de jaren ’90 bij de Havenloods. Nu is hij nog steeds werkzaam bij de Havenloods als columnist en heeft hij al een zeventiental publicaties uitgebracht. “ISBN nummers, noem ik het altijd maar. Sommigen zijn ook erg dun. Ik heb bijvoorbeeld boeken gepubliceerd over het Weena, het Witte Huis en Donner.” Hij geeft alles in eigen beheer uit, bij Uitgeverij Boddaert.

Verwijzend naar het boek Rotterdamse cafés vertelt hij dat hij zelf niet vaak naar de kroeg gaat. “Ik ben geen drinker. Ik verveel me heel gauw en die oppervlakkige verhalen, daar zit ik niet op te wachten. Ik zit dan liever thuis. Maar er zijn veel eenzame lieden, die toch hun verhaal kwijt willen. Er vindt in een kroeg altijd wel een ontmoeting plaats en je hoort altijd wel iets geks”  

Maar waarom is hij dan eigenlijk over Rotterdamse kroegen gaan schrijven? “Ik zit al zo lang in deze stad natuurlijk en ik vind het een interessant fenomeen, het begrip kroeg. Je kan niet zonder kroeg. Ik vind die gidsjes allemaal heel oppervlakkig. Ik ben de eerste in Nederland die diep op de historie van kroegen ingaat.”

Ook vertelt hij dat zijn ‘rol’ hem wel bevalt. “Ik ben niet zo bekend. Ik hoef geen Hugo Borst te zijn, die rol past helemaal niet bij me. Dat je steeds ‘in the picture’ bent, dat heb ik helemaal niet nodig. Ik ben de rust zelve.”

Rotterdamse cafés deel 1

In het eerste deel van Rotterdamse cafés staan veelal onbekende foto’s vanaf 1900 tot 1980. Het boek gaat over voornamelijk reeds verdwenen kroegen. Meneer Boddaert vertelt dat de foto’s soms gekocht en soms gekregen zijn. “Ik heb alles uit het archief, al deze foto’s vond je natuurlijk niet op internet. Ik ben trouwens een ‘diga-beet’, ik weet geen fuck van het hele internetgebeuren en google.”

Rotterdamse cafés deel 2

“Het tweede deel,” vertelt Joris, “Is geen herhaling van het eerste boek.” Ook wil hij een tipje van de sluier oplichten: “Er komt misschien wel een deel drie.” Ook vertelt hij dat hij puur over drankcafés schrijft en niet over eetcafés, bruine kroegen vindt hij interessanter. Daarnaast vertelt hij dat Rotterdam Zuid niet in het boek voorkomt. “Dat kan ik niet behappen.”

Na het eerst deel van Rotterdamse cafés te hebben bekeken, kom ik erachter dat het een bijzonder boek is. Voor mij als net 20 jarige staan er natuurlijk veel onbekende foto’s in. De Coolsingel maakte een grote indruk op mij, deze was naar mijn mening nog enigszins herkenbaar aan het stadhuis, het postkantoor en de bouw van het Beursgebouw.

Als geboren en getogen Rotterdammer ben ik ook zeer geraakt door het zien van de foto’s na het bombardement. Ik had nog nooit foto’s gezien van Rotterdam direct na het bombardement en het viel zwaar om “mijn stad” Rotterdam zo te zien.

Voor de rest staan er leuke verhalen in over de cafés van vroeger en verhalen van mensen uit deze tijd. Een leuk verhaal is bijvoorbeeld het stuk over de sluiting van “De Fles”, nu bekend als coffeeshop Amigo. Wil je weten wat de bizarre reden was van de sluiting van “De Fles”? Check het boek Rotterdamse cafés van Joris Boddaert of klik op de link hieronder en geef jouw mening!

Een samenvatting van het boek Rotterdamse cafés van Joris Boddaert is te vinden op: http://www.engelfriet.net/Alie/Aad/boddaert.htm

Binnenkort komt er ook een boekje over de Witte de With uit, waarin Joris Boddaert het voorwoord doet, hierover later meer.