Op uitnodiging van de Stadsredactie van Museum Boijmans van Beuningen heeft schrijver Ernest van der Kwast zich laten opsluiten in de Straatgalerij, de gratis te bezoeken expositieruimte van het Boijmans. Over zijn verblijf houdt hij een dagboek bij.

DAG 3

vrijdag 3 maart 2006

Vandaag wordt een korte dag: in de middag ga ik proberen te ontsnappen uit de Straatgalerij. Ik moet om 17u00 in Amsterdam zijn, dan wordt het nieuwe boek van Tommy Wieringa gepresenteerd. En die presentatie wil ik voor geen goud missen. Voor de literatuur doe ik alles, ook ontsnappen. Wel moet ik daarvoor door een kordon van zaalwachten breken. Sinds Radio Rijnmond heeft uitgezonden dat ik van plan ben een schilderij te stelen – een oude meester nog wel – word ik continu in de gaten gehouden. Bij zowat iedere letter die ik indruk op mijn toetsenbord komt er een zaalwacht aangesneld om te kijken wat ik doe.

De plannen om een kunstwerk te stelen zijn overigens juist. Echter, ik ben niet op een schilderij uit, en al helemaal niet op een oude meester: ik wil de kreeftentelefoon Dali ontvreemden. Nou ja, ontvreemden. Misschien is ‘lenen’ een beter woord. Ik zal het ding heus een keer teruggeven.

De kreeftentelefoon robbery staat gepland voor volgende week. Welke dag, zeg ik niet. Ik heb zo het idee dat mijn dagboek ook wordt gelezen door de beveiliging. Vanmorgen zei iemand een zaalwacht tegen mij: ‘Volgens mij komt het meisje met sneeuw in het haar niet meer terug. Jongeren staan niet bekend om hun herhaalbezoeken.’

Lief meisje, met sneeuw in de haren en lange donkerblonde krullen, als je dit leest: breng alsjeblieft een herhaalbezoek aan Museum Boijmans van Beuningen. Kom terug, kom toch terug, kom alsjeblieft terug.

Overigens hoef ik niet te klagen over publiek. Sinds vandaag druppelen er steeds meer mensen de Straatgalerij binnen. En niet alleen slecht ter been zijnde museumbezoekers (slechts 60%).

De vragen die de meeste mensen stellen zijn: ‘Waarom heb je geen espressoapparaat op je bureau?’ Antwoord: Omdat de conservatoren van mening zijn dat een kunstwerk prima zonder espresso kan. ‘Waarom staat er een bordje NIET AANRAKEN op je bureau?’ Antwoord: Omdat ik gisteren aangerand ben door een groepje jongeren. ‘Ga je over ons schrijven?’ Antwoord: Ik schrijf niet over echte dingen, laat staan over echte mensen. ‘Is alles verzonnen wat je schrijft?’ Antwoord: Geen commentaar.

Aan schrijven kom ik vandaag weinig toe. Ook omdat de kunstenaars van Stealth.[u]ltd als een bezetene staan te zagen in de kartonnen platen. Je zou bijna denken dat zij wél aan de espresso zitten. En niet zo’n klein beetje ook. Ik besluit een kijkje te nemen, en zie An en Marco (twee zagende Kunstbroeders) een pad uit het grid zagen. ‘Wat de fuck zijn jullie in godsnaam aan het doen?’ schreeuw ik hen toe. ‘Ik probeer een roman te schrijven!’

An legt mij uit dat zij en Marco een ruimte aan het creëren zijn voor de museumnacht die morgen plaatsvindt, ook in de Straatgalerij. Juist in de Straatgalerij. In die ruimte gaat iets heel speciaals gebeuren. Wat precies, zegt An niet. ‘Dat is geheim.’ Maar als het aan mij ligt worden er twee zagende Kunstbroeders gemarteld. Sinds Marcel Duchamp is alles kunst. Marcel Duchamp is de grootste kunstenaar aller tijden!

Terug in mijn kantoor bemerk ik dat iemand mijn debuutroman heeft gestolen. Op verzoek van de conservatoren heb ik twee van mijn boeken meegenomen. ‘Dan hebben de mensen een idee van wat je doet.’ Alsof het onduidelijk is wat ik doe. Ik schrijf in een kippenhok. Wat is daar vreemd aan?

Uiteraard weten de zaalwachten van niks. ‘Een boek? Ik weet van geen boek?’ zegt een zaalwacht. Zijn collega zegt: ‘De bibliotheek? Die is rechts, dan links en vervolgens twee deuren door.’

Hierbij dus de oproep: Wil niet alleen het meisje met sneeuw in het haar maar ook de hufter die er met Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen vandoor is gegaan zo vriendelijk zijn om een herhaalbezoek aan de Straatgalerij te brengen?

Zo, en nu ga ik er vandoor.

Ik ben op de vlucht.

PS Morgen ben ik er niet. Dan is er Nur Literatur! Maar ik heb beloofd om na afloop naar de Straatgalerij te komen. Wil je weten of ik een zaalwacht doormidden ga zagen? Kom dan naar de museumnacht in de Straatgalerij!