j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Sinds ik de beslissing heb genomen verder te gaan met Ryan is het moeilijk te bedenken dat we zolang uit elkaar zijn geweest. We zijn verliefd, smsen elkaar heel de dag, dwalen dicht tegen elkaar aan door de stad en zijn hele weekenden samen. Waarom is het ook alweer dat ik ooit bij hem weg ben gegaan?
“En hoe is het met Ryan?” vraagt mijn moeder me. “Ja, heel goed! We zijn weer heel vaak samen, het voelt echt weer helemaal perfect!” vertel ik haar. “Pas je wel op dat het niet weer te gewoon wordt en dat jullie dan weer dezelfde fouten maken?” Daar zegt ze wat…We zijn een hele poos uit elkaar geweest en in die periode heb ik mezelf heel goed leren kennen. Het zou zonde zijn als we nu weer in het oude vervallen en we al het geleerde weer vergeten…
"Waarom is het ook alweer dat ik ooit bij hem weg ben gegaan?"
“Het belangrijkste wat ik geleerd heb ik die tijd alleen is dat ik zonder hem kan, als het zou moeten.” vertel ik verder. “Ik ben niet meer bij alles bang dat ik hem kwijtraak, dat het fout gaat of dat ik minder ben dan hij. Ik hoef mezelf niet meer te verdedigen of te bewijzen of juist hem af te zeiken. Ik kan accepteren dat we verschillend zijn.” Terwijl ik dit vertel ben ik eigenlijk best trots op mezelf. We praten niet meer alleen, we luisteren ook. We communiceren. En als we er niet over willen praten, lukt het om het ook gewoon te laten en niet door blijven zeuren tot het volledig escaleert. Natuurlijk zal het heus nog wel eens fout gaan. Maar accepteren en communiceren zijn de sleutelwoorden om het uiteindelijk te laten werken. Daaruit voort komt alleen maar nog meer liefde en respect. Heb ik echt zo lang nodig gehad om daar achter te komen?
Alles is veranderd en tegelijkertijd is het nog zo hetzelfde. Als ik bij Ryans ouders op de bank zit is het net alsof het niet al bijna een jaar geleden is dat ik daar voor het laatst heb gezeten. Een paar weken hooguit. Ik ben gestopt met mijn studie en heb een nieuwe baan en binnenkort waarschijnlijk ook een eigen huis. Maar ik zie mijn vriendinnen, de basis van mijn bestaan denk ik wel eens, nog steeds heel vaak. En ik pas ook nog gewoon twee keer per dag op bij mijn oppastweeling. Het is anders, maar het voelt hetzelfde. En sommige dingen zijn hetzelfde, het voelt alleen anders.
"Alles is veranderd en tegelijkertijd is het nog zo hetzelfde"
Door de angst te laten varen, knopen door te hakken en beslissingen te nemen heb ik het heft weer in eigen handen genomen. En al zou je denken dat juist door al die veranderingen alles nu chaotisch is, ik voel meer rust en regelmaat dan ooit. Ik ben vrolijker en meer aanwezig. Ik zweef niet meer in mijn eigen wereld, nou ok, soms! Maar ik ben niet meer verdoofd. Voor het eerst sinds tijden heb ik het gevoel dat al mijn zintuigen werken, dat ik midden in het leven sta en dat ik voel! Dat ik de dingen die ik doe echt beleef. Ik moest misschien even mijn eigen weg gaan, maar aan het einde van mijn liefdespad is daar toch weer Ryan.
Als ik na een gezellige middag oppassen naar de tram loop, is het voor het eerst in dit seizoen nog licht. En ondanks de kou voel ik dat de lente er aan komt. Ik krijg er kriebels van in mn buik! En dan besef ik het: Voor het eerst sinds lange tijd heb ik weer een gevoel dat echt is. Ik voel me niet alleen gelukkig, maar ook compleet. Ik ben eindelijk aangekomen op de plek waar ik hoor te zijn.
Linda Korner
Guldane | 02 maart 2006Leuk Linda, en heel herkenbaar. |
Gertjan | 02 maart 2006Pffff... Schrijven ze hier allen maar voor elkaar? |
Maureen | 02 maart 2006Leuke column! |
Michiel | 02 maart 2006Hoezo Gertjan? Misschien dat andere correspondenten sneller reageren in het gastenboek, maar het feit dat iemand reageert geeft toch niet aan voor wie het geschreven is? |
HenniePennie | 02 maart 2006Heerlijk voor je LindaLu, dat alles weer klopt! Ik hoop echt dat jullie samen gelukkig blijven. Leuke, 'lentefrisse' colomn. Alhoewel LENTE? |