j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Na het surfen op allerlei sites ging ik op zoek naar chatboxen en ik kwam uit bij TMF-chat. Bij het chatten sloeg de verveling toe, totdat de laatste persoon met wie ik in gesprek raakte me boeide.
Juist door dingen te zeggen over dat hij eigenlijk nooit achter zijn pc zat en dat hij per toeval daar op die site terecht was gekomen. Wat een naieviteit he? Al na een paar dagen leek het wel alsof we een relatie hadden. Het klikte geweldig. Ik had een foto opgestuurd, maar hij nog niet. Jammer, dacht ik, maar zijn omschrijving klonk best ok. En ook ik ben niet de moeilijkste dus als zo’n gast dan nog beweert dat hij erg in trek is bij de dames, dan geloof ik het. Ik loog tenslotte ook niet. Toch was er een bepaald wantrouwen, daarom besloot ik hem op zijn werk te bellen. Hij was accountant en ik dacht als hij niet over zijn baan liegt dan zal de rest ook wel goed zitten. In een van onze eerste gesprekken had hij me verteld waar hij werkte. Ik belde op en vroeg naar Mohammed. ‘Een ogenblikje, ik verbind u door,’klonk het aan de andere kant. En ja hoor, een geweldige stem sprak me toe. ‘Wat leuk dat je me belt en hoe kom je aan mijn nummer?’ We hebben een half uur aan de telefoon gehangen en inmiddels waren we allang overgestapt van chatbox naar msn-fase natuurlijk. Ik was verliefd op een stem en hij was verliefd op een stem en een foto. 1-0 voor hem dus. Weer een week later besloot ik over te gaan in een andere vorm van actie. Ik wilde hem dolgraag ontmoeten. Hij woonde in Zwolle en hij had me uitgenodigd. Weer begon het te knagen, maar ik wilde te graag dat het iets zou worden, dus negeerde ik het knagende gevoel totaal. ‘Is het niet gek dat je nog steeds geen foto van hem hebt?’ Vroeg een vriendin aan wie ik had verteld dat ik hem zou ontmoeten. ‘Straks blijkt het een creep. ‘Ik weet het niet hoor?’ Mijn gevoel zei dat iets niet klopte, maar ik kon me niet voorstellen dat het een creep was, hij had een goede baan en een prachtige stem. Hij hield van reizen en van exotisch eten. Hij wilde misschien met mij trouwen en zijn zus had een bruidswinkel, dus dat was alvast geregeld. Het zat allemaal goed. Toch ga ik liever voor safe en ik vroeg hem of we elkaar in Utrecht konden ontmoeten in plaats van dat ik helemaal naar Zwolle af zou moeten reizen.
Eigenlijk hadden mijn alarmsignalen allang af moeten gaan op het moment dat hij met zijn jeep niet eens richting Rotterdam wilde komen omdat hij het eng vond. Maar nee, ik ging naar Utrecht. Ik had nog duidelijk tegen hem gezegd dat ik niet wilde dat hij een pak aandeed. Maar waarschijnlijk had hij daar zijn hoop op gevestigd. Ik zag hem staan terwijl ik nog in de trein zat. Het enige wat ik kon denken was waarom heb ik dit gedaan? Waarom ben ik zo stom geweest om er in te trappen? Maar hij was zo onzeker en zo verlegen dat ik niet anders kon dan uitstappen en naar hem toe te gaan om hem een hand te geven.
We gingen naar de Chinees. Over msn had hij verteld over zijn passie voor eten. Hij zei dat hij vooral van Mexicaans eten hield. Ik vroeg me tijdens het bestellen af of hij wel eens eerder een Chinees restaurant had bezocht, want hij kende geen enkel menu van de kaart. Op dat moment restte mij niets anders dan mijn verstand op nul te zetten en lief naar hem te lachen. Dit heb ik een uur vol gehouden. Op de terugweg naar de trein vroeg hij of hij mijn hand vast mocht houden. ‘Nee, natuurlijk niet.’ ‘Oh, waarom dan niet?’ ‘Omdat dat niet gebruikelijk is bij ons Turkse mensen.’ Natuurlijk een vreselijk achterlijk excuus, maar ik kon het niet. Ik vond zijn handen niet aantrekkelijk, zijn klunzigheid niet en ook niet zijn aanwezigheid. Het was een grote ramp, want deze jongen was duidelijk verliefd geworden. In de trein belde hij me op om te vragen wat ik van hem vond. ‘We hebben toch afgesproken dat we dat niet vandaag tegen elkaar zouden zeggen?’ Zei ik hem. En dat was ook zo, op zijn verzoek. Ik was te laf om hem te zeggen dat ik hem niets aanvond, want dat verdiende hij niet.
Het was een uitstekende les voor mij. Daar hield mijn internetverslaving direct op. Een laatste bericht ontving ik van hem waarin hij teleurgesteld schreef dat hij mijn gedrag na onze ontmoeting niet had verwacht. Ik vond het ook heel kinderachtig van mezelf, maar door mij schoten ook allerlei reacties, want zijn uiterlijk was duidelijk niet wat hij me beloofd had.
San | 23 februari 2006Dag Ayse, mooi naam en een leuk stuk! |
san | 23 februari 2006mooie |
Kroontjespen | 23 februari 2006Wat eerlijk dat je dit durft te delen! En wat n lef dat je gegaan bent!! Denk dat veel mensen er weleens over nagedacht hebben (zei hij beschaamd) maar nooit puntje bij paaltje laten komen.. |
noortje | 24 februari 2006Wat een verhaal! Ik hoop niet dat ie er net zo uit zag als het plaatje wat je bij het verhaal hebt gedaan!? |
Sophie | 24 februari 2006hahahahaha (ja achteraf dan he) |
Yeeling | 25 februari 2006je bent echt stoer haha, |
Linda-Lou | 27 februari 2006Wat een avontuur! Gelukkig was het alleen qua uiterlijk een "engerd"! |
Maureen | 02 maart 2006Ik heb erge verhalen gehoord over ontmoetingen na het chatten. Je moet erg opletten met wie je chat, want niet iedereen is altijd even eerlijk als jij! Leuke column! |
Karim Khaoiri | 26 maart 2006Hé Ayse, ik heb echt goed moeten nadenken wie die vent op de foto was aangezien ik de foto al eens gezien had, een date met hem was afschuwelijk geweest lijkt mij. De man is één van de mannen achter de aanslagen van 11/9, moet het even kwijt aangezien ik wilde weten wie hij is. |