Zoals jullie misschien uit het eerder op Antenne verschenen  Werkelijk Fan-tás-tische Verhaal  hebben begrepen, jongens en  meisjes uit Rotterdam, was het de bedoeling dat er met deze welgeteld 7 scholieren een aantal viskostuums gemaakt werden die het levenloze bestaan zouden veranderen van de bij de consument onbekende vissen uit de etalage van Schmidt Zeevis. Gelukkig voor ons, immer warrig en snel nerveuze jongedames, waren het er maar 7 en geen dertig, zoals vroeger bij ons op de lagere school.

Goed, omdat de enige associatie die een vis bij een kind oproept tegenwoordig een diepvriesproduct van Iglo is, bood de PR man van Schmidt Zeevis, de weledele heer Tom Rietveld, aan om een volledig verzorgde rondleiding te organiseren in de winkel van Schmidt aan het Vasteland.

Geweldig natuurlijk en vooral nuttig, want er werd van de kinderen verwacht dat ze ieder een vis uit de onbekende vissen zouden kiezen die precies bij hem of haar paste en dan moet je natuurlijk wel goed onderzoek doen naar hoe zo’n beestje er dan uitziet en welke karaktereigenschappen bij hem horen.

En waar doe je dat beter dan achter de schermen bij de grootste leverancier van zeebeestjes in de randstad? Wij adviseerden de kinderen om vooral te letten op de allermooiste eigenschappen van de  vissen in kwestie. Tenslotte moesten ze beroemd gaan worden en dan wil je alleen de talenten van de vis benadrukken. Logisch.

“’T is eigenlijk een soort Idols! ” had Tom Rietveld geroepen tijdens de voorbesprekingen en daar had de man zeker gelijk in. Maar om de zaak niet nog Fan-tás-tischer te maken en begrijpelijk te houden voor de kinderen, hadden Jacoline en ik besloten om ons tijdens de workshop te richten op het werkelijke onderwerp van de expositie in Villa Zebra, waar de twee best geslaagde vispakken te zien zouden zijn als een echt kunstwerk, namelijk het Bange Bootje.

Voor nu nog even terug naar onze eerste bijeenkomst. Op een zonnige, maar koude dinsdagmorgen arriveerden wij in gezelschap van Jacky en Harry van Villa Zebra, meester Nico, juf Stefanie en de kinderen van de Heemskerkschool te fiets bij Schmidt Zeevis. Tijdens het wachten op de speciaal voor ons bestelde visspecialist die in de file stond op de weg van Amsterdam naar Rotterdam, werden we rijkelijk getrakteerd op Koffie en Kibbeling met Knoflooksaus. Natuurlijk keerden wat magen zich om op dit vroege uur van de dag, maar desondanks was de berg met gefrituurde visstukjes totaal verorberd toen de visspecialist zich niet veel later meldde.

Wij kregen allemaal een mooi hygiënisch jasje aan met dito muts en onze vieze handen en schoenen werden grondig gedesinfecteerd.  Het feest kon beginnen. De ene exotische vis na de andere werd tentoongesteld en geïnspecteerd door de kinderen, gevaarlijke bekken opengetrokken en slijmerige huidjes bevoeld. Ze vonden het prachtig en kregen er maar geen genoeg van.

Ook ik verloor in mijn hervonden kinderlijk enthousiasme elk besef van tijd. Ik schrok dan ook van het door de kou paars aangelopen gezicht van Katja, liever Natasja genoemd, één van de jongedames in onze groep. We zaten alweer twee uur in deze koelcel en het kind stond blijkbaar al tijden stil in een hoekje, omdat ze zich amper meer kon bewegen. Ik besloot dat het welletjes was geweest en nam haar mee naar een plekje waar ze zich een beetje op kon warmen. In de tussentijd nam van de gelegenheid gebruik om deze nieuwe pupil wat beter te leren kennen. Naast wat verhalen over haar persoonlijk leventje deelde ze me voornamelijk mede dat ze een gloeiende hekel had aan vissen en al helemaal geen interesse had in het vervaardigen van een vissenpak. “Aha! Dat wordt nog wat,” dacht ik.

De klas had gelukkig snel daarna genoeg informatie verzameld om een keus te kunnen maken en klaar om te gaan. Jacoline en ik namen afscheid en beloofden er de volgende week weer te zijn, maar dan op de Heemskerkschool. Tevreden en vol verwachting keken we de kinderen na tot ze verdwenen waren aan de andere kant van de Erasmusbrug….

Binnen héél Kort:

Het vervolg van dit spannende avontuur!